Žalmy 105
1 Oslavujte Hospodina, ohlašujte jméno jeho, oznamujte mezi národy skutky jeho.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Zpívejte jemu, žalmy prozpěvujte jemu, rozmlouvejte o všech divných skutcích jeho.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Chlubte se jménem svatým jeho; vesel se srdce těch, kteříž hledají Hospodina.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Hledejte Hospodina a síly jeho, hledejte tváři jeho ustavičně.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Rozpomínejte se na divné skutky jeho, kteréž činil, na zázraky jeho a na soudy úst jeho,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 Símě Abrahamovo, služebníka jeho, synové Jákobovi, vyvolení jeho.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 Onť jest Hospodin Bůh náš, na vší zemi soudové jeho.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Pamatuje věčně na smlouvu svou, na slovo, kteréž přikázal až do tisíce pokolení,
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Kteréž upevnil s Abrahamem, a na přísahu svou učiněnou Izákovi.
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 Nebo ji utvrdil Jákobovi za ustanovení, Izraelovi za smlouvu věčnou,
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 Pravě: Tobě dám zemi Kananejskou za podíl dědictví vašeho,
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 Ješto jich byl malý počet, malý počet, a ještě v ní byli pohostinu.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Přecházeli zajisté z národu do národu, a z království k jinému lidu.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Nedopustil žádnému ublížiti jim, ano i krále pro ně trestal, řka:
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 Nedotýkejte se pomazaných mých, a prorokům mým nečiňte nic zlého.
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 Když přivolav hlad na zemi, všecku hůl chleba polámal,
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 Poslal před nimi muže znamenitého, jenž za služebníka prodán byl, totiž Jozefa.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 Jehož nohy sevřeli pouty, železa podniknouti musil,
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 Až do toho času, když se zmínka stala o něm; řeč Hospodinova zkusila ho.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Poslav král, propustiti ho rozkázal, panovník lidu svobodna ho učinil.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Ustanovil ho pánem domu svého, a panovníkem všeho vládařství svého,
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 Aby vládl i knížaty jeho podlé své líbosti, a starce jeho vyučoval moudrosti.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Potom všel Izrael do Egypta, a Jákob pohostinu byl v zemi Chamově.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Kdež rozmnožil Bůh lid svůj náramně, a učinil, aby silnější byl nad nepřátely své.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 Změnil mysl těchto, aby v nenávisti měli lid jeho, a aby ukládali lest o služebnících jeho.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 I poslal Mojžíše slouhu svého, a Arona, kteréhož vyvolil.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Kteříž předložili jim slova znamení jeho a zázraků v zemi Chamově.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Poslal tmu, a zatmělo se, aniž odporná byla slovu jeho.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 Obrátil vody jejich v krev, a zmořil ryby v nich.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Vydala země jejich množství žab, i v pokoleních králů jejich.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 Řekl, i přišla směsice žížal, a stěnice na všecky končiny jejich.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 Dal místo deště krupobití, oheň hořící na zemi jejich,
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 Tak že potloukl réví jejich i fíkoví jejich, a zpřerážel dříví v krajině jejich.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 Řekl, i přišly kobylky a chroustů nesčíslné množství.
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 I sežrali všelikou bylinu v krajině jejich, a pojedli úrody země jejich.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 Nadto pobil všecko prvorozené v zemi jejich, počátek všeliké síly jejich.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Tedy vyvedl své s stříbrem a zlatem, aniž byl v pokoleních jejich, ješto by se poklesl.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Veselili se Egyptští, když tito vycházeli; nebo byl připadl na ně strach Izraelských.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 Roztáhl oblak k zastírání jich, a oheň k osvěcování noci.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 K žádosti přivedl křepelky, a chlebem nebeským sytil je.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 Otevřel skálu, i tekly vody, a odcházely přes vyprahlá místa jako řeka.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 Nebo pamětliv byl na slovo svatosti své, k Abrahamovi služebníku svému mluvené.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 Protož vyvedl lid svůj s radostí, s prozpěvováním vyvolené své.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 A dal jim země pohanů, a tak úsilí národů dědičně obdrželi,
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 Aby zachovávali ustanovení jeho, a práv jeho ostříhali. Halelujah.
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
