Príslovia 9
1 Moudrost vystavěla dům svůj, vytesavši sloupů svých sedm.
Η σοφία ωκοδόμησε τον οίκον αυτής, ελατόμησε τους στύλους αυτής επτά·
2 Zbila dobytek svůj, smísila víno své, stůl také svůj připravila.
έσφαξε τη σφάγια αυτής, εκέρασε τον οίνον αυτής, και ητοίμασε την τράπεζαν αυτής·
3 A poslavši děvečky své, volá na vrchu nejvyšších míst v městě:
απέστειλε τας θεραπαίνας αυτής, κηρύττει επί των υψηλών τόπων της πόλεως,
4 Kdožkoli jest hloupý, uchyl se sem. Až i bláznivým říká:
Όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και, προς τους ενδεείς φρενών, λέγει προς αυτούς,
5 Poďte, jezte chléb můj, a píte víno, kteréž jsem smísila.
Έλθετε, φάγετε από του άρτου μου, και πίετε από του οίνου τον οποίον εκέρασα·
6 Opusťte hloupost a živi buďte, a choďte cestou rozumnosti.
αφήσατε την αφροσύνην και ζήσατε· και κατευθύνθητε εν τη οδώ της συνέσεως.
7 Kdo tresce posměvače, dochází hanby, a kdo přimlouvá bezbožnému, pohanění.
Ο νουθετών χλευαστήν λαμβάνει εις εαυτόν ατιμίαν· και ο ελέγχων τον ασεβή λαμβάνει εις εαυτόν μώμον.
8 Nedomlouvej posměvači, aby tě nevzal v nenávist; přimlouvej moudrému, a bude tě milovati.
Μη έλεγχε χλευαστήν, διά να μη σε μισήση· έλεγχε σοφόν, και θέλει σε αγαπήσει.
9 Učiň to moudrému, a bude moudřejší; pouč spravedlivého, a bude umělejší.
Δίδε αφορμήν εις τον σοφόν και θέλει γείνει σοφώτερος· δίδασκε τον δίκαιον και θέλει αυξηθή εις μάθησιν.
10 Počátek moudrosti jest bázeň Hospodinova, a umění svatých rozumnost.
Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις.
11 Nebo skrze mne rozmnoží se dnové tvoji, a přidánoť bude let života.
Διότι δι' εμού αι ημέραι σου θέλουσι πολλαπλασιασθή, και έτη ζωής θέλουσι προστεθή εις σε.
12 Budeš-li moudrý, sobě moudrý budeš; pakli posměvač, sám vytrpíš.
Εάν γείνης σοφός, θέλεις είσθαι σοφός διά σεαυτόν· και εάν γείνης χλευαστής, συ μόνος θέλεις πάσχει.
13 Žena bláznivá štěbetná, nesmyslná, a nic neumí.
Γυνή άφρων, θρασεία, ανόητος και μη γνωρίζουσα μηδέν·
14 A sedí u dveří domu svého na stolici, na místech vysokých v městě,
κάθηται εν τη θύρα της οικίας αυτής επί θρόνου, εν τοις υψηλοίς τόποις της πόλεως,
15 Aby volala jdoucích cestou, kteříž přímo jdou stezkami svými, řkuci:
προσκαλούσα τους διαβάτας τους κατευθυνομένους εις την οδόν αυτών·
16 Kdo jest hloupý, uchyl se sem. A bláznivému říká:
όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και προς τον ενδεή φρενών, λέγει προς αυτόν,
17 Voda kradená sladší jest, a chléb pokoutní chutnější.
Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα, και ο κρύφιος άρτος είναι ηδύς.
