Príslovia 7
1 Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.
Υιέ μου, φύλαττε τους λόγους μου και ταμίευσον τας εντολάς μου παρά σεαυτώ.
2 Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.
Φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει· και τον νόμον μου, ως την κόρην των οφθαλμών σου.
3 Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.
Δέσον αυτά επί τους δακτύλους σου, εγχάραξον αυτά επί την πλάκα της καρδίας σου.
4 Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,
Ειπέ προς την σοφίαν; συ είσαι αδελφή μου· και κάλεσον την φρόνησιν συγγενή σου·
5 Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.
διά να σε φυλάττωσιν από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης διά των λόγων αυτής.
6 Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,
Επειδή από του παραθύρου της οικίας μου έκυψα διά του δικτυωτού μου·
7 Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.
και είδον μεταξύ των αφρόνων, παρετήρησα μεταξύ των νεανίσκων, νέον ενδεή φρενών·
8 Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,
όστις διέβαινε διά της πλατείας, πλησίον της γωνίας αυτής, και διήρχετο την οδόν προς την οικίαν αυτής,
9 V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.
εν τω εσπερινώ σκότει της ημέρας, εν τω σκοτασμώ της νυκτός και τω γνόφω·
10 A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,
και ιδού, συναπαντά αυτόν γυνή έχουσα σχήμα πορνικόν, και καρδίαν δολιόφρονα,
11 Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,
φλύαρος και αναιδής· οι πόδες αυτής δεν μένουσιν εν τω οίκω αυτής·
12 Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.
τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας.
13 I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:
Και πιάνει αυτόν και φιλεί αυτόν και με αναιδές πρόσωπον λέγει προς αυτόν,
14 Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.
Έχω θυσίας ειρηνικάς· σήμερον απέδωκα τας ευχάς μου·
15 Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.
διά τούτο εξήλθον εις απάντησίν σου, ποθούσα το πρόσωπόν σου, και σε εύρηκα·
16 Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,
έστρωσα την κλίνην μου με πέπλους, με τάπητας πεποικιλμένους, με νήματα της Αιγύπτου·
17 Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.
εθυμίασα την κλίνην μου με σμύρναν, αλόην και κινάμωμον·
18 Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.
ελθέ, ας μεθυσθώμεν από έρωτος μέχρι της αυγής· ας εντρυφήσωμεν εις έρωτας·
19 Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.
διότι δεν είναι ο ανήρ εν τη οικία αυτού, υπήγεν εις οδόν μακράν·
20 Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.
έλαβε βαλάντιον αργυρίου εν τη χειρί αυτού· εν ωρισμένω καιρώ θέλει επανέλθει εις την οικίαν αυτού.
21 I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.
Διά της πολλής αυτής τέχνης απεπλάνησεν αυτόν· διά της κολακείας των χειλέων αυτής είλκυσεν αυτόν.
22 Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.
Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον,
23 Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.
εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει εις την παγίδα και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.
24 Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.
Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, τέκνα, και προσέχετε εις τους λόγους του στόματός μου.
25 Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.
Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής.
26 Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.
Διότι πολλούς έκαμε να πέσωσι πεπληγωμένοι, και δυνατοί είναι οι φονευθέντες υπ' αυτής.
