Príslovia 26
1 Jako sníh v létě, a jako déšť ve žni, tak nepřipadá na blázna čest.
誉が愚かな者にふさわしくないのは、夏に雪が降り、刈入れの時に雨が降るようなものだ。
2 Jako vrabec přenáší se, a vlaštovice létá, tak zlořečení bez příčiny nedojde.
いわれのないのろいは、飛びまわるすずめや、飛びかけるつばめのようなもので、止まらない。
3 Bič na koně, uzda na osla, a kyj na hřbet blázna.
馬のためにはむちがあり、ろばのためにはくつわがあり、愚かな者の背のためにはつえがある。
4 Neodpovídej bláznu podlé bláznovství jeho, abys i ty jemu nebyl podobný.
愚かな者にその愚かさにしたがって答をするな、自分も彼と同じようにならないためだ。
5 Odpověz bláznu podlé bláznovství jeho, aby sám u sebe nebyl moudrý.
愚かな者にその愚かさにしたがって答をせよ、彼が自分の目に自らを知恵ある者と見ないためだ。
6 Jako by nohy osekal, bezpráví se dopouští ten, kdož svěřuje poselství bláznu.
愚かな者に託して事を言い送る者は、自分の足を切り去り、身に害をうける。
7 Jakož nejednostejní jsou hnátové kulhavého, tak řeč v ústech bláznů.
あしなえの足は用がない、愚かな者の口には箴言もそれにひとしい。
8 Jako vložiti kámen do praku, tak jest, když kdo ctí blázna.
誉を愚かな者に与えるのは、石を石投げにつなぐようだ。
9 Trn, kterýž se dostává do rukou opilého, jest přísloví v ústech bláznů.
愚かな者の口に箴言があるのは、酔った者が、とげのあるつえを手で振り上げるようだ。
10 Veliký pán stvořil všecko, a dává odplatu bláznu, i odměnu přestupníkům.
通りがかりの愚か者や、酔った者を雇う者は、すべての人を傷つける射手のようだ。
11 Jakož pes navracuje se k vývratku svému, tak blázen opětuje bláznovství své.
犬が帰って来てその吐いた物を食べるように、愚かな者はその愚かさをくり返す。
12 Spatřil-li bys člověka, an jest moudrý sám u sebe, naděje o bláznu lepší jest než o takovém.
自分の目に自らを知恵ある者とする人を、あなたは見るか、彼よりもかえって愚かな人に望みがある。
13 Říká lenoch: Lev lítý jest na cestě, lev jest v ulici.
なまけ者は、「道にししがいる、ちまたにししがいる」という。
14 Dvéře se obracejí na stežejích svých, a lenoch na lůži svém.
戸がちょうつがいによって回るように、なまけ者はその寝床で寝返りをする。
15 Schovává lenivý ruku svou za ňadra; těžko mu vztáhnouti ji k ústům svým.
なまけ者は手を皿に入れても、それを口に持ってゆくことをいとう。
16 Moudřejší jest lenivý u sebe sám, nežli sedm odpovídajících s soudem.
なまけ者は自分の目に、良く答えることのできる七人の者よりも、自らを知恵ありとする。
17 Psa za uši lapá, kdož odcházeje, hněvá se ne v své při.
自分に関係のない争いにたずさわる者は、通りすぎる犬の耳をとらえる者のようだ。
18 Jako nesmyslný vypouští jiskry a šípy smrtelné,
19 Tak jest každý, kdož oklamává bližního, a říká: Zdaž jsem nežertoval?
隣り人を欺いて、「わたしはただ戯れにした」という者は、燃え木または矢、または死を、投げつける気違いのようだ。
20 Když není drev, hasne oheň; tak když nebude klevetníka, utichne svár.
たきぎがなければ火は消え、人のよしあしを言う者がなければ争いはやむ。
21 Uhel mrtvý k roznícení, a drva k ohni, tak člověk svárlivý k roznícení svady.
おき火に炭をつぎ、火にたきぎをくべるように、争いを好む人は争いの火をおこす。
22 Slova utrhače jako ubitých, ale však sstupují do vnitřností života.
人のよしあしをいう者の言葉はおいしい食物のようで、腹の奥にしみこむ。
23 Stříbrná trůska roztažená po střepě jsou rtové protivní a srdce zlé.
くちびるはなめらかであっても、心の悪いのは上ぐすりをかけた土の器のようだ。
24 Rty svými za jiného se staví ten, jenž nenávidí, ale u vnitřnosti své skládá lest.
憎む者はくちびるをもって自ら飾るけれども、心のうちには偽りをいだく。
25 Když se ochotný ukáže řečí svou, nevěř mu; nebo sedmera ohavnost jest v srdci jeho.
彼が声をやわらげて語っても、信じてはならない。その心に七つの憎むべきものがあるからだ。
26 Přikrývána bývá nenávist chytře, ale zlost její zjevena bývá v shromáždění.
たとい偽りをもってその憎しみをかくしても、彼の悪は会衆の中に現れる。
27 Kdo jámu kopá, do ní upadá, a kdo valí kámen, na něj se obrací.
穴を掘る者は自らその中に陥る、石をまろばしあげる者の上に、その石はまろびかえる。
28 Člověk jazyka ošemetného v nenávisti má ponížené, a ústy úlisnými způsobuje pád.
偽りの舌は自分が傷つけた者を憎み、へつらう口は滅びをきたらせる。
