Príslovia 23
1 Když sedneš k jídlu se pánem, pilně šetř, co jest před tebou.
Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
2 Jinak vrazil bys nůž do hrdla svého, byl-li bys lakotný.
En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
3 Nežádej lahůdek jeho, nebo jsou pokrm oklamavatelný.
Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
4 Neusiluj, abys zbohatl; od opatrnosti své přestaň.
Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
5 K bohatství-liž bys obrátil oči své? Poněvadž v náhle mizí; nebo sobě zdělalo křídla podobná orličím, a zaletuje k nebi.
Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
6 Nejez chleba člověka závistivého, a nežádej lahůdek jeho.
Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
7 Nebo jak on sobě tebe váží v mysli své, tak ty pokrmu toho. Díť: Jez a pí, ale srdce jeho není s tebou.
Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
8 Skyvu svou, kterouž jsi snědl, vyvrátíš, a zmaříš slova svá utěšená.
De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
9 Před bláznem nemluv, nebo pohrdne opatrností řečí tvých.
Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
10 Nepřenášej mezníku starodávního, a na pole sirotků nevcházej.
Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
11 Silnýť jest zajisté ochránce jejich; onť povede při jejich proti tobě.
Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
12 Zaveď k učení mysl svou, a uši své k řečem umění.
Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
13 Neodjímej od mladého kázně; nebo umrskáš-li jej metlou, neumřeť.
Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Want als ge hem met een stok hebt geslagen, Hebt ge hem van de onderwereld gered. (Sheol h7585)
15 Synu můj, bude-li moudré srdce tvé, veseliti se bude srdce mé všelijak ve mně;
Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
16 A plésati budou ledví má, když mluviti budou rtové tvoji pravé věci.
Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
17 Nechť nezávidí srdce tvé hříšníku, ale raději choď v bázni Hospodinově celý den.
Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
18 Nebo poněvadž jest odplata, naděje tvá nebude podťata.
Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
19 Slyš ty, synu můj, a buď moudrý, a naprav na cestu srdce své.
Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
20 Nebývej mezi pijány vína, ani mezi žráči masa.
Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
21 Nebo opilec a žráč zchudne, a ospánlivost v hadry obláčí.
Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
22 Poslouchej otce svého, kterýž tě zplodil, aniž pohrdej matkou svou, když se zstará.
Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
23 Pravdy nabuď, a neprodávej jí, též moudrosti, umění a rozumnosti.
Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
24 Náramně bývá potěšen otec spravedlivého, a ten, kdož zplodil moudrého, veselí se z něho.
Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
25 Nechať se tedy veselí otec tvůj a matka tvá, a ať pléše rodička tvá.
Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
26 Dej mi, synu můj, srdce své, a oči tvé cest mých ať ostříhají.
Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
27 Nebo nevěstka jest jáma hluboká, a studnice těsná žena cizí.
Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
28 Onať také jako loupežník úklady činí, a zoufalce na světě rozmnožuje.
Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
29 Komu běda? komu ouvech? komu svady? komu křik? komu rány darmo? komu červenost očí?
Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
30 Těm, kteříž se zdržují na víně; těm, kteříž chodí, aby vyhledali strojené víno.
Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
31 Nehleď na víno rdící se, že vydává v koflíku záři svou, a přímo vyskakuje.
Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
32 Naposledy jako had uštípne, a jako štír ušťkne.
Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
33 Oči tvé hleděti budou na cizí, a srdce tvé mluviti bude převrácené věci,
Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
34 A budeš jako ten, kterýž spí u prostřed moře, a jako ten, kterýž spí na vrchu sloupu bárky.
Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
35 Díš: Zbili mne, a nestonal jsem, tloukli mne, a nečil jsem; když procítím, dám se zase v to.
"Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
