Príslovia 17
1 Lepší jest kus chleba suchého s pokojem, nežli dům plný nabitých hovad s svárem.
Ліпший черствий кусок зо споко́єм, ніж дім, повний у́чти м'ясної зо сваркою.
2 Služebník rozumný panovati bude nad synem, kterýž jest k hanbě, a mezi bratřími děliti bude dědictví.
Раб розумний панує над сином безпутнім, і серед братів він поділить спа́док.
3 Teglík stříbra a pec zlata zkušuje, ale srdcí Hospodin.
Для срі́бла — топи́льна посу́дина, а го́рно — для золота, Господь же серця випробо́вує.
4 Zlý člověk pozoruje řečí nepravých, a lhář poslouchá jazyka převráceného.
Лиходій слухається уст безбожних, слухає неправдомо́в язика лиході́йного.
5 Kdo se posmívá chudému, útržku činí Učiniteli jeho; a kdo se z bídy raduje, nebude bez pomsty.
Хто сміється з убогого, той ображає свого Творця, хто радіє з нещастя, — не буде такий без вини.
6 Koruna starců jsou vnukové, a ozdoba synů otcové jejich.
Корона для ста́рших — ону́ки, а пишно́та дітей — їхні батьки́.
7 Nesluší na blázna řeči znamenité, ovšem na kníže řeč lživá.
Не присто́йна безумному мова поважна, а тим більше шляхе́тному — мова брехли́ва.
8 Jako kámen drahý, tak bývá vzácný dar před očima toho, kdož jej béře; k čemukoli směřuje, daří se jemu.
Хабар в о́чах його власника́ — самоцві́т: до всьо́го, до чого пове́рнеться, буде щасти́ти йому́.
9 Kdo přikrývá přestoupení, hledá lásky; ale kdo obnovuje věc, rozlučuje přátely.
Хто шукає любови — провину ховає, хто ж про неї повто́рює, розго́нює дру́зів.
10 Více se chápá rozumného jedno domluvení, nežli by blázna stokrát ubil.
На розумного більше впливає одне остере́ження, як на глупака́ сто ударів.
11 Zpurný toliko zlého hledá, pročež přísný posel na něj poslán bývá.
Злий шукає лише неслухня́ности, та вісник жорстокий на нього пошлеться.
12 Lépe člověku potkati se s nedvědicí osiřalou, nežli s bláznem v bláznovství jeho.
Ліпше спітка́ти обезді́тнену ведмедицю, що кидається на люди́ну, аніж нерозумного в глупо́ті його.
13 Kdo odplacuje zlým za dobré, neodejdeť zlé z domu jeho.
Хто відплачує злом за добро, — не відступить лихе з його дому.
14 Začátek svady jest, jako když kdo protrhuje vodu; protož prvé než by se zsilil svár, přestaň.
Почин сварки — то про́рив води, тому перед ви́бухом сварки покинь ти її!
15 Kdož ospravedlňuje nepravého, i kdož odsuzuje spravedlivého, ohavností jsou Hospodinu oba jednostejně.
Хто оправдує несправедливого, і хто засуджує праведного, — оби́два вони Господе́ві оги́дні.
16 K čemu jest zboží v ruce blázna, když k nabytí moudrosti rozumu nemá?
На́що ті гроші в руці нерозумного, щоб мудрість купити, як мо́зку нема?
17 Všelikého času miluje, kdož jest přítelem, a bratr v ssoužení ukáže se.
Правдивий друг любить за всякого ча́су, в недолі ж він робиться братом.
18 Člověk bláznivý ruku dávaje, činí slib před přítelem svým.
Люди́на, позба́влена розуму, ру́читься, — пору́ку дає за друга свого.
19 Kdož miluje svadu, miluje hřích; a kdo vyvyšuje ústa svá, hledá potření.
Хто сварку кохає, той любить гріх; хто ж підвищує уста свої, той шукає нещастя.
20 Převrácené srdce nenalézá toho, což jest dobrého; a kdož má vrtký jazyk, upadá v těžkost.
Люди́на лукавого серця не зна́йде добра, хто ж лука́вить своїм язико́м, упаде в зло.
21 Kdo zplodil blázna, k zámutku svému zplodil jej, aniž se bude radovati otec nemoudrého.
Хто родить безумного, родить на смуток собі, і не поті́шиться батько безглуздого.
22 Srdce veselé očerstvuje jako lékařství, ale duch zkormoucený vysušuje kosti.
Серце радісне добре лікує, а пригно́блений дух сушить ко́сті.
23 Bezbožný tajně béře dar, aby převrátil stezky soudu.
Безбожний таємно бере хабара́, щоб зігнути путі правосу́ддя.
24 Na oblíčeji rozumného vidí se moudrost, ale oči blázna těkají až na konec země.
З обличчям розумного — мудрість, а очі глупця́ — аж на кінці землі.
25 K žalosti jest otci svému syn blázen, a k hořkosti rodičce své.
Нерозумний син — смуток для батька, для своєї ж родительки — гі́ркість.
26 Jistě že pokutovati spravedlivého není dobré, tolikéž, aby knížata bíti měli pro upřímost.
Не добре карати справедливого, бити шляхе́тних за щирість!
27 Zdržuje řeči své muž umělý; drahého ducha jest muž rozumný.
Хто слова́ свої стримує, той знає пізна́ння, і холоднокро́вний — розумна люди́на.
28 Také i blázen, mlče, za moudrého jmín bývá, a zacpávaje rty své, za rozumného.
І глупа́к, як мовчить, уважається мудрим, а як у́ста свої закриває — розумним.
