Príslovia 11
1 Váha falešná ohavností jest Hospodinu, ale závaží pravé líbí se jemu.
Обма́нливі ша́льки — оги́да для Господа, а повна вага́ — це Його уподо́ба.
2 Za pýchou přichází zahanbení, ale při pokorných jest moudrost.
Прийде пишність, та при́йде і га́ньба, а з суми́рними — мудрість.
3 Sprostnost upřímých vodí je, převrácenost pak přestupníků zatracuje je.
Невинність простосердих веде їх, а лука́вство зрадли́вих — їх вигубить.
4 Neprospíváť bohatství v den hněvu, ale spravedlnost vytrhuje z smrti.
Не поможе багатство в день гніву, а справедливість від смерти визво́лює.
5 Spravedlnost upřímého spravuje cestu jeho, ale pro bezbožnost svou padá bezbožný.
Справедливість невинного дорогу йому випросто́вує, безбожний же падає через безбожність свою́.
6 Spravedlnost upřímých vytrhuje je, ale přestupníci v zlosti zjímáni bývají.
Справедливість прямих їх рятує, а зрадливі захо́плені будуть своєю захла́нністю.
7 Když umírá člověk bezbožný, hyne naděje, i očekávání rekovských činů mizí.
При смерті люди́ни безбожної гине надія, зникає чека́ння люди́ни нікче́мної.
8 Spravedlivý z úzkosti bývá vysvobozen, bezbožný pak přichází na místo jeho.
Виривається праведний з у́тиску, і замість нього безбожний іде.
9 Pokrytec ústy kazí bližního svého, ale spravedliví uměním vytrženi bývají.
Свого ближнього нищить лукавий уста́ми, а знання́м визволя́ються праведні.
10 Z štěstí spravedlivých veselí se město, když pak hynou bezbožní, bývá prozpěvování.
Добром праведних місто радіє, а як гинуть безбожні — співає.
11 Požehnáním spravedlivých zvýšeno bývá město, ústy pak bezbožných vyvráceno.
Благословенням че́сних підно́ситься місто, а уста́ми безбожних руйну́ється.
12 Pohrdá bližním svým blázen, ale muž rozumný mlčí.
Хто пого́рджує ближнім своїм, той позба́влений розуму, а розумна люди́на мовчить.
13 Utrhač toulaje se, pronáší tajnost, věrný pak člověk tají věc.
Виявляє обмо́вник таємне, вірнодухий же справу ховає.
14 Kdež není dostatečné rady, padá lid, ale spomožení jest ve množství rádců.
Народ падає з бра́ку розумного про́воду, при числе́нності ж ра́дників спасі́ння буває.
15 Velmi sobě škodí, kdož slibuje za cizího, ješto ten, kdož nenávidí rukojemství, bezpečen jest.
Зле робить, як хто за чужого пору́чується, хто ж пору́ку ненавидить, той безпечний.
16 Žena šlechetná má čest, a ukrutní mají zboží.
Жінка чесно́тна ося́гує слави, і пильні багатства здобу́дуть.
17 Člověk účinný dobře činí životu svému, ale ukrutný kormoutí tělo své.
Люди́на ласка́ва душі своїй чинить добро́, а жорстока замучує тіло своє.
18 Bezbožný dělá dílo falešné, ale kdož rozsívá spravedlnost, má mzdu jistou.
Чинить діло безва́ртне безбожний, хто ж праведність сіє — заплату правдиву оде́ржує.
19 Tak spravedlivý rozsívá k životu, a kdož následuje zlého, k smrti své.
Отак праведність є на життя, хто ж жене́ться за злом, той до смерти зближа́ється.
20 Ohavností jsou Hospodinu převrácení srdcem, ale ctného obcování líbí se jemu.
Серцем лукаві — оги́да для Господа, а хто в неповинності ходить — Його уподо́ба.
21 Zlý, by sobě i na pomoc přivzal, neujde pomsty, símě pak spravedlivých uchází toho.
Ручаюсь: не бу́де невинним лихий, а наща́док правдивих захований буде.
22 Zápona zlatá na pysku svině jest žena pěkná bez rozumu.
Золотая сере́жка в свині на ніздрі́ — це жінка гарна, позба́влена розуму.
23 Žádost spravedlivých jest toliko dobrých věcí, ale očekávání bezbožných hněv.
Жада́ння у праведних — тільки добро, надія безбожних — то гнів.
24 Mnohý rozdává štědře, a však přibývá mu více; jiný skoupě drží nad slušnost, ale k chudobě.
Дехто щедро дає, та ще додається йому, а дехто ховає над міру, та тільки бідні́є.
25 Člověk štědrý bývá bohatší, a kdož svlažuje, také sám bude zavlažen.
Душа, яка благословля́є, наси́чена буде, а хто по́їть інших, — напо́єний буде і він.
26 Kdo zadržuje obilí, zlořečí mu lid; ale požehnání na hlavě toho, kdož je prodává.
Хто задержує збіжжя, того проклинає наро́д, хто ж поживу випро́дує, тому благослове́ння на голову.
27 Kdo pilně hledá dobrého, nalézá přízeň; kdož pak hledá zlého, potká jej.
Хто прагне добра, той шукає вподо́бання, хто ж лихого жадає, то й при́йде на нього воно.
28 Kdo doufá v bohatství své, ten spadne, ale spravedliví jako ratolest zkvetnou.
Хто надію кладе на багатство своє, той впаде́, а праведники зелені́ють, як листя.
29 Kdo kormoutí dům svůj, za dědictví bude míti vítr, a blázen sloužiti musí moudrému.
Хто не́ряд уносить до дому свого, той вітер пося́де, а дурноголо́вий розумному стане рабом.
30 Ovoce spravedlivého jest strom života, a kdož vyučuje duše, jest moudrý.
Плід праведного — дерево життя, і мудрий життя набуває.
31 Aj, spravedlivému na zemi odplacováno bývá, čím více bezbožnému a hříšníku?
Коли праведний ось надолу́жується на землі, то тим більше безбожний та грішний!
