< Plaè 5 >

1 Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
Acuérdate, oh Yavé, de lo que nos sucedió. Ve y mira nuestro oprobio.
2 Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
Nuestra heredad pasó a extraños, Nuestras casas a extranjeros.
3 Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
Somos huérfanos, sin padre. Nuestras madres son como viudas.
4 Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
Tenemos que pagar el agua que bebemos. Pagamos también nuestra leña.
5 Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
Los que nos siguen están sobre nuestras nucas. Trabajamos y no tenemos descanso.
6 Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
Tuvimos que someternos a Egipto y a Asiria Para tener suficiente pan.
7 Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
Nuestros antepasados pecaron, no existen. Nosotros cargamos sus iniquidades.
8 Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
Unos esclavos nos dominan. No hay uno que nos libre de su mano.
9 S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
Para conseguir nuestro pan arriesgamos nuestras vidas A causa de la espada en la región despoblada.
10 Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
Nuestra piel arde como un horno A causa de los ardores del hambre.
11 Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
Violaron a las mujeres en Sion, A las doncellas en los pueblos de Judá.
12 Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
Los magistrados fueron colgados de las manos, Y los ancianos no fueron respetados.
13 Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
Los jóvenes trabajan en la piedra del molino, Y los niños se tambalean bajo el peso de la leña.
14 Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
Los ancianos se fueron de la puerta. Los jóvenes abandonaron su música.
15 Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
Cesó la alegría de nuestros corazones. Nuestra danza se convirtió en duelo,
16 Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
La corona cayó de nuestra cabeza. ¡Ay de nosotros, porque pecamos!
17 Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
A causa de esto nuestro corazón está enfermo. A causa de estas cosas se nublan nuestros ojos.
18 Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
Porque la Montaña Sion está desolada, Y las zorras se pasean por ella.
19 Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
Sin embargo Tú, oh Yavé, permaneces para siempre. Tu trono es de generación en generación.
20 Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
¿Te olvidarás para siempre de nosotros? ¿Nos abandonarás tanto tiempo?
21 Obrať nás, ó Hospodine, k sobě, a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
Oh Yavé, devuélvenos a Ti, Y seremos restaurados. Renueva nuestros días para que sean como los de antaño.
22 Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?
A menos que nos hayas desechado por completo, Y estés sumamente airado contra nosotros.

< Plaè 5 >