Jób 8
1 Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:
Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?
“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 Což by Bůh silný neprávě soudil, a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?
Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.
Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,
Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,
6 A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.
Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.
Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
8 Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 (Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)
Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?
Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?
“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
12 Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.
Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
13 Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.
Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.
Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.
Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
18 A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:
Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
19 Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.
İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
20 Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:
“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,
O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.
Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”
