Jób 8
1 Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?
Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
3 Což by Bůh silný neprávě soudil, a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?
Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
4 Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.
Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
5 Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,
Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
6 A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.
Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
7 A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.
Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
8 Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.
Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
9 (Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)
Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
10 Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?
Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
11 Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?
Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
12 Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.
Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
13 Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.
Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
14 Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.
Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
15 Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.
Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
16 Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.
Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
17 Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.
Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
18 A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:
Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
19 Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.
Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
20 Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:
Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
21 Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,
Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
22 Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.
Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
