Jób 6

1 Odpovídaje pak Job, řekl:

۱ و ایوب جواب داده، گفت:

2 Ó kdyby pilně zváženo bylo hořekování mé, a bída má na váze aby spolu vyzdvižena byla.

۲ «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

3 Jistě že by se nad písek mořský těžší ukázala, pročež mi se i slov nedostává.

۳ زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

4 Nebo střely Všemohoucího vězí ve mně, jejichž jed vysušil ducha mého, a hrůzy Boží bojují proti mně.

۴ زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

5 Zdaliž řve divoký osel nad mladistvou travou? Řve-liž vůl nad picí svou?

۵ آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

6 Zdaliž jedí to, což neslaného jest, bez soli? Jest-liž chut v věci slzké?

۶ آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

7 Ach, kterýchž se ostýchala dotknouti duše má, ty jsou již bolesti těla mého.

۷ جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

8 Ó by se naplnila žádost má, a aby to, čehož očekávám, dal Bůh,

۸ «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

9 Totiž, aby se líbilo Bohu setříti mne, vztáhnouti ruku svou, a zahladiti mne.

۹ و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

10 Neboť mám ještě, čím bych se potěšoval, (ačkoli hořím bolestí, aniž mne Bůh co lituje), že jsem netajil řečí Nejsvětějšího.

۱۰ آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

11 Nebo jaká jest síla má, abych potrvati mohl? Aneb jaký konec můj, abych prodlel života svého?

۱۱ من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

12 Zdali síla má jest síla kamenná? Zdali tělo mé ocelivé?

۱۲ آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

13 Zdaliž pak obrany mé není při mně? Aneb zdravý soud vzdálen jest ode mne,

۱۳ آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

14 Proti tomu, jehož lítostivost k bližnímu mizí, a kterýž bázeň Všemohoucího opustil?

۱۴ حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

15 Bratří moji zmýlili mne jako potok, pominuli jako prudcí potokové,

۱۵ اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

16 Kteříž kalní bývají od ledu, a v nichž se kryje sníh.

۱۶ که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

17 V čas horka vysychají; když sucho bývá, mizejí z místa svého.

۱۷ وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

18 Sem i tam roztěkají se od toku svého obecného, v nic se obracejí a hynou.

۱۸ کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

19 To vidouce houfové jdoucích z Tema, zástupové Sabejských, jenž naději měli v nich,

۱۹ کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

20 Zastyděli se, že v nich doufali; nebo přišedše až k nim, oklamáni jsou.

۲۰ از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

21 Tak zajisté i vy byvše, ne jste; vidouce potření mé, děsíte se.

۲۱ زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

22 Zdali jsem řekl: Přineste mi, aneb z zboží svého udělte darů pro mne?

۲۲ آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

23 Aneb: Vysvoboďte mne z ruky nepřítele, a z ruky násilníků vykupte mne?

۲۳ یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

24 Poučte mne, a budu mlčeti, a v čem bych bloudil, poslužte mi k srozumění.

۲۴ «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

25 Ó jak jsou pronikavé řeči upřímé! Ale co vzdělá obviňování vaše?

۲۵ سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

26 Zdali jen z slov mne viniti myslíte, a převívati řeči choulostivého?

۲۶ آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

27 Také i na sirotka se obořujete, anobrž jámu kopáte příteli svému.

۲۷ یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

28 A protož nyní chtějtež popatřiti na mne, a suďte, klamám-liť před oblíčejem vaším.

۲۸ پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

29 Napravte se, prosím, nechť není nepravostí; napravte se, pravím, a tak poznáte, žeť jest spravedlnost v té řeči mé.

۲۹ برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

30 A jest-li na jazyku mém nepravost, neměl-liž bych, čitedlen býti bíd?

۳۰ آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟