Jób 4
1 Jemuž odpovídaje Elifaz Temanský, řekl:
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Počneme-li mluviti s tebou, neponeseš-liž toho těžce? Ale kdož by se zdržeti mohl, aby neměl mluviti?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Aj, učívals mnohé, a rukou opuštěných jsi posiloval.
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Padajícího pozdvihovals řečmi svými, a kolena zemdlená jsi zmocňoval.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 Nyní pak, jakž toto přišlo na tebe, těžce to neseš, a jakž tě dotklo, předěšen jsi.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Nebylo-liž náboženství tvé nadějí tvou, a upřímost cest tvých očekáváním tvým?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Rozpomeň se, prosím, kdo jest kdy nevinný zahynul? Aneb kde upřímí vyhlazeni jsou?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 Jakož jsem já vídal ty, kteříž orali nepravost, a rozsívali převrácenost, že ji i žali.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 Od dchnutí Božího hynou, a duchem prchlivosti jeho v nic obracíni bývají.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 Řvání lva a hlas lvice a zubové mladých lvíčat setříni bývají.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 Hyne lev, že nemá loupeže, a lvíčata mladá rozptýlena bývají.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 Nebo i tajně doneslo se mne slovo, a pochopilo ucho mé něco maličko toho.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 V přemyšlováních z vidění nočních, když připadá tvrdý sen na lidi,
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 Strach připadl na mne a lekání, kteréž předěsilo všecky kosti mé.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Duch zajisté před tváří mou šel, tak že vlasové vstávali na těle mém.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 Zastavil se, ale neznal jsem tváři jeho; tvárnost jen byla před očima mýma. Mezi tím mlče, slyšel jsem hlas:
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 Zdaliž může člověk spravedlivějším býti než Bůh, aneb muž čistším nad toho, kterýž ho učinil?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Ano mezi služebníky jeho není dokonalosti, a při andělích svých zanechal nedostatku.
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 Čím více při těch, kteříž bydlejí v domích hliněných, jejichž základ jest na prachu, a setříni bývají snáze než mol.
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 Od jitra až do večera stíráni bývají, a kdož toho nerozvažují, na věky zahynou.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 Zdaliž nepomíjí sláva jejich s nimi? Umírají, ale ne v moudrosti.
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
