Jób 39
1 Víš-li, kterého času rodí kamsíkové, a laň ku porodu pracující spatřil-lis?
“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
2 Máš-li v počtu měsíce, kteréž vyplňují? Znáš-li, pravím, čas porodu jejich?
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
3 Jak se kladou, plod svůj utiskají, a s bolestí ho pozbývají?
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
4 Jak se zmocňují mladí jejich, i odchovávají picí polní, a vycházejíce, nenavracují se k nim?
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
5 Kdo propustil zvěř, aby byla svobodná? A řemení divokého osla kdo rozvázal?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
6 Jemuž jsem dal pustinu místo domu jeho, a místo příbytku jeho zemi slatinnou.
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
7 Posmívá se hluku městskému, a na křikání toho, kdož by jej honil, nic nedbá.
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
8 To, což nachází v horách, jest pastva jeho; nebo toliko zeliny hledá.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
9 Svolí-liž jednorožec, aby tobě sloužil, a u jeslí tvých aby nocoval?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
10 Připřáhneš-liž provazem jednorožce k orání? Bude-liž vláčeti brázdy za tebou?
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
11 Zdaž se na něj ubezpečíš, proto že jest veliká síla jeho, a poručíš jemu svou práci?
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
12 Zdaž se jemu dověříš, že sveze semeno tvé, a na humno tvé shromáždí?
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
13 Ty-lis dal pávům křídlo pěkné, aneb péro čápu neb pstrosu?
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
14 A že opouští na zemi vejce svá, ačkoli je v prachu osedí,
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
15 Nic nemysle, že by je noha potlačiti, aneb zvěř polní pošlapati mohla?
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
16 Tak se zatvrzuje k mladým svým, jako by jich neměl; jako by neužitečná byla práce jeho, tak jest bez starosti.
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
17 Nebo nedal jemu Bůh moudrosti, aniž mu udělil rozumnosti.
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
18 Časem svým zhůru se vznášeje, posmívá se koni i jezdci jeho.
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
19 Zdaž ty dáti můžeš koni sílu? Ty-li ozdobíš šíji jeho řehtáním?
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
20 Zdali jej zastrašíš jako kobylku? Anobrž frkání chřípí jeho strašlivé jest.
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
21 Kopá důl, a pléše v síle své, vycházeje vstříc i zbroji.
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
22 Směje se strachu, aniž se leká, aniž ustupuje zpátkem před ostrostí meče,
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
23 Ač i toul na něm chřestí, a blyští se dřevce a kopí.
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
24 S hřmotem a s hněvem kopá zemi, aniž pokojně stojí k zvuku trouby.
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
25 Anobrž k zvuku trouby řehce, a zdaleka cítí boj, hluk knížat a prokřikování.
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
26 Zdali podlé rozumu tvého létá jestřáb, roztahuje křídla svá na poledne?
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
27 Zdali k rozkazu tvému zhůru se vznáší orlice, a vysoko se hnízdí?
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
28 Na skále přebývá, přebývá na špičaté skále jako na hradě,
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
29 Odkudž hledá pokrmu, kterýž z daleka očima svýma spatřuje.
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
30 Ano i mladí její střebí krev, a kde těla mrtvá, tu i ona jest.
Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
