< Jób 36 >

1 Zatím přidal Elihu, a řekl:
Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:
2 Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.
Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;
3 Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.
Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.
4 V pravdě, žeť ne budou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.
Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.
5 Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.
Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;
6 Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.
Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,
7 Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.
Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!
8 Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:
Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,
9 Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.
Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;
10 A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.
Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.
11 Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.
Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;
12 Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.
Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.
13 Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.
En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:
14 Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.
Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.
15 Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.
Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!
16 A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.
Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.
17 Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.
Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,
18 Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.
Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;
19 Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.
Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.
20 Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.
Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;
21 Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.
Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!
22 Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?
Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?
23 Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?
Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?
24 Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,
Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,
25 Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.
Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.
26 Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.
Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!
27 On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,
Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,
28 Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.
Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;
29 (Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,
Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?
30 Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?
Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.
31 Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.
Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.
32 Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)
In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;
33 Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje.
Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!

< Jób 36 >