Jób 29

1 Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:

ヨブはまた言葉をついで言った、

2 Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,

「ああ過ぎた年月のようであったらよいのだが、神がわたしを守ってくださった日のようであったらよいのだが。

3 Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,

あの時には、彼のともしびがわたしの頭の上に輝き、彼の光によってわたしは暗やみを歩んだ。

4 Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,

わたしの盛んな時のようであったならよいのだが。あの時には、神の親しみがわたしの天幕の上にあった。

5 Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,

あの時には、全能者がなおわたしと共にいまし、わたしの子供たちもわたしの周囲にいた。

6 Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,

あの時、わたしの足跡は乳で洗われ、岩もわたしのために油の流れを注ぎだした。

7 Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.

あの時には、わたしは町の門に出て行き、わたしの座を広場に設けた。

8 Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.

若い者はわたしを見てしりぞき、老いた者は身をおこして立ち、

9 Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.

君たる者も物言うことをやめて、その口に手を当て、

10 Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.

尊い者も声をおさめて、その舌を上あごにつけた。

11 Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,

耳に聞いた者はわたしを祝福された者となし、目に見た者はこれをあかしした。

12 Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.

これは助けを求める貧しい者を救い、また、みなしごおよび助ける人のない者を救ったからである。

13 Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.

今にも滅びようとした者の祝福がわたしに来た。わたしはまたやもめの心をして喜び歌わせた。

14 V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.

わたしは正義を着、正義はわたしをおおった。わたしの公義は上着のごとく、また冠のようであった。

15 Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.

わたしは目しいの目となり、足なえの足となり、

16 Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.

貧しい者の父となり、知らない人の訴えの理由を調べてやった。

17 A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.

わたしはまた悪しき者のきばを折り、その歯の間から獲物を引き出した。

18 A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.

その時、わたしは言った、『わたしは自分の巣の中で死に、わたしの日は砂のように多くなるであろう。

19 Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.

わたしの根は水のほとりにはびこり、露は夜もすがらわたしの枝におくであろう。

20 Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.

わたしの栄えはわたしと共に新しく、わたしの弓はわたしの手にいつも強い』と。

21 Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.

人々はわたしに聞いて待ち、黙して、わたしの教に従った。

22 Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.

わたしが言った後は彼らは再び言わなかった。わたしの言葉は彼らの上に雨のように降りそそいだ。

23 Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.

彼らは雨を待つように、わたしを待ち望み、春の雨を仰ぐように口を開いて仰いだ。

24 Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.

彼らが希望を失った時にも、わたしは彼らにむかってほほえんだ。彼らはわたしの顔の光を除くことができなかった。

25 Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.

わたしは彼らのために道を選び、そのかしらとして座し、軍中の王のようにしており、嘆く者を慰める人のようであった。