Jób 29
1 Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
