Jób 27
1 Potom dále Job vedl řeč svou a řekl:
І Йов далі вів мову свою та й казав:
2 Živť jest Bůh silný, kterýž zavrhl při mou, a Všemohoucí, kterýž hořkostí naplnil duši mou,
„ Як живий Бог, — відкинув Він право моє, і душу мою засмутив Всемогу́тній,
3 Že nikoli, dokudž duše má ve mně bude a duch Boží v chřípích mých,
і як довго в мені ще душа моя, і дух Божий у ні́здрях моїх, —
4 Nebudou mluviti rtové moji nepravosti, a jazyk můj vynášeti lsti.
неправди уста́ мої не говори́тимуть, а язик мій не скаже ома́ни!
5 Odstup ode mne, abych vás za spravedlivé vysvědčil; dokudž dýchati budu, neodložím upřímosti své od sebe.
Борони мене, Боже, призна́ти вас за справедливих! Доки я не помру́, своєї невинности я не відкину від себе, —
6 Spravedlnosti své držím se, aniž se jí pustím; nezahanbíť mne srdce mé nikdy.
за свою справедливість тримаюся міцно, — й її не пущу́, моє серце не буде ганьби́ти ні о́дного з днів моїх, —
7 Bude jako bezbožník nepřítel můj, a povstávající proti mně jako nešlechetník.
нехай буде мій ворог — немов той безбожник, а хто повстає проти мене — як кривдник!
8 Nebo jaká jest naděje pokrytce, by pak lakoměl, když Bůh vytrhne duši jeho?
Яка ж бо наді́я лукавому, коли відірве́, коли ві́зьме Бог душу його?
9 Zdaliž volání jeho vyslyší Bůh silný, když na něj přijde ssoužení?
Чи Бог ви́слухає його крик, коли при́йде на нього нещастя?
10 Zdaliž v Všemohoucím kochati se bude? Bude-liž vzývati Boha každého času?
Чи буде втіша́тися він Всемогутнім? Буде кликати Бога за кожного ча́су?
11 Ale já učím vás, v kázni Boha silného jsa, a jak se mám k Všemohoucímu, netajím.
Я вас буду навчати про Божую руку, що є у Всемогутнього — я не сховаю, —
12 Aj, vy všickni to vidíte, pročež vždy tedy takovou marnost vynášíte?
таж самі ви це бачили всі, то чого ж нісені́тниці пле́щете?
13 Ten má podíl člověk bezbožný u Boha silného, a to dědictví ukrutníci od Všemohoucího přijímají:
Така доля люди́ни безбожної, це спа́дщина насильників, що отри́мають від Всемогутнього:
14 Rozmnoží-li se synové jeho, rozmnoží se pod meč, a rodina jeho nenasytí se chlebem.
Як розмно́жаться діти його — то хіба для меча, а наща́дки його не наси́тяться хлібом!
15 Pozůstalí po něm v smrti pohřbeni budou, a vdovy jeho nebudou ho plakati.
Позосталих по нім морови́ця сховає, і вдовиці його не заплачуть...
16 Nashromáždí-li jako prachu stříbra, a jako bláta najedná-li šatů:
Якщо накопи́чить він срібла, немо́в того по́роху, і наготу́є одежі, як глини,
17 Co najedná, to spravedlivý obleče, a stříbro nevinný rozdělí.
то він наготу́є, а праведний вдягне, а срі́бло невинний поділить.
18 Vystaví-li jako Arktura dům svůj, bude však jako bouda, kterouž udělal strážný.
Він будує свій дім, як та міль, й як той сторож, що ставить собі куреня́,
19 Bohatý když umře, nebude pochován; pohledí někdo, anť ho není.
він лягає багатим, та більше не зробить того: свої очі відкриє — й немає його.
20 Postihnou jej hrůzy jako vody, v noci kradmo zachvátí ho vicher.
Страхі́ття дося́гнуть його, мов вода, вночі буря укра́де його,
21 Pochytí jej východní vítr, a odejde, nebo vichřicí uchvátí jej z místa jeho.
східній вітер його понесе́ — і мине́ться, і бурею схо́пить його з його місця...
22 Takové věci na něj dopustí Bůh bez lítosti, ačkoli před rukou jeho prudce utíkati bude.
Оце все Він кине на нього, — і не змилосе́рдиться, і від руки Його мусить той спішно втікати!
23 Tleskne nad ním každý rukama svýma, a ckáti bude z místa svého.
Своїми доло́нями спле́сне над ним, і сви́сне над ним з свого місця.
