Jób 14

1 Člověk narozený z ženy jest krátkého věku a plný lopotování.

۱ قلیل الایام و پر از زحمات است.

2 Jako květ vychází a podťat bývá, a utíká jako stín, a netrvá.

۲ مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند.

3 A však i na takového otvíráš oko své, a mne uvodíš k soudu s sebou.

۳ و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟

4 Kdo toho dokáže, aby čistý z nečistého pošel? Ani jeden.

۴ کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست.

5 Poněvadž vyměřeni jsou dnové jeho, počet měsíců jeho u tebe, a cíles jemu položil, kterýchž by nepřekračoval:

۵ چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود.

6 Odvrať se od něho, ať oddechne sobě, a zatím aby přečekal jako nájemník den svůj.

۶ از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند.

7 O stromu zajisté jest naděje, by i podťat byl, že se zase zotaví, a výstřelek jeho nevyhyne,

۷ «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد.

8 By se pak i sstaral v zemi kořen jeho, a v prachu již jako umřel peň jeho:

۸ اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد.

9 Avšak jakž počije vláhy, zase se pučí, a zahustí jako keř.

۹ لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد.

10 Ale člověk umírá, mdlobou přemožen jsa, a když vypustí duši člověk, kam se poděl?

۱۰ اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟

11 Jakož ucházejí vody z jezera, a řeka opadá a vysychá:

۱۱ چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد.

12 Tak člověk, když lehne, nevstává zase dotud, dokudž nebes stává. Nebývajíť vzbuzeni lidé, aniž se probuzují ze sna svého.

۱۲ همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید.

13 Ó kdybys mne v hrobě schoval, a skryl mne, dokudž by nebyl odvrácen hněv tvůj, ulože mi cíl, abys se rozpomenul na mne. (Sheol h7585)

۱۳ کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585)

14 Když umře člověk, zdaliž zase ožive? Po všecky tedy dny vyměřeného času svého očekávati budu, až přijde proměna při mně.

۱۴ اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد.

15 Zavoláš, a já se ohlásím tobě, díla rukou svých budeš žádostiv,

۱۵ تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.

16 Ačkoli nyní kroky mé počítáš, aniž shovíváš hříchům mým,

۱۶ اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟

17 Ale zapečetěné maje jako v pytlíku přestoupení mé, ještě přikládáš k nepravosti mé.

۱۷ معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای.

18 Jistě že jako hora padnuc, rozdrobuje se, a skála odsedá z místa svého,

۱۸ به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد.

19 Jako kamení stírá voda, a povodní zachvacuje, což z prachu zemského samo od sebe roste: tak i ty naději člověka v nic obracíš.

۱۹ آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی،

20 Přemáháš jej ustavičně, tak aby odjíti musil; proměňuješ tvář jeho, a propouštíš jej.

۲۰ بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی.

21 Budou-li slavní synové jeho, nic neví; pakli v potupě, nic o ně nepečuje.

۲۱ پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد.

22 Toliko tělo jeho, dokudž živ jest, bolestí okouší, a duše jeho v něm kvílí.

۲۲ برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.»