Jób 14
1 Člověk narozený z ženy jest krátkého věku a plný lopotování.
女から生れる人は日が短く、悩みに満ちている。
2 Jako květ vychází a podťat bývá, a utíká jako stín, a netrvá.
彼は花のように咲き出て枯れ、影のように飛び去って、とどまらない。
3 A však i na takového otvíráš oko své, a mne uvodíš k soudu s sebou.
あなたはこのような者にさえ目を開き、あなたの前に引き出して、さばかれるであろうか。
4 Kdo toho dokáže, aby čistý z nečistého pošel? Ani jeden.
だれが汚れたもののうちから清いものを出すことができようか、ひとりもない。
5 Poněvadž vyměřeni jsou dnové jeho, počet měsíců jeho u tebe, a cíles jemu položil, kterýchž by nepřekračoval:
その日は定められ、その月の数もあなたと共にあり、あなたがその限りを定めて、越えることのできないようにされたのだから、
6 Odvrať se od něho, ať oddechne sobě, a zatím aby přečekal jako nájemník den svůj.
彼から目をはなし、手をひいてください。そうすれば彼は雇人のように、その日を楽しむことができるでしょう。
7 O stromu zajisté jest naděje, by i podťat byl, že se zase zotaví, a výstřelek jeho nevyhyne,
木には望みがある。たとい切られてもまた芽をだし、その若枝は絶えることがない。
8 By se pak i sstaral v zemi kořen jeho, a v prachu již jako umřel peň jeho:
たといその根が地の中に老い、その幹が土の中に枯れても、
9 Avšak jakž počije vláhy, zase se pučí, a zahustí jako keř.
なお水の潤いにあえば芽をふき、若木のように枝を出す。
10 Ale člověk umírá, mdlobou přemožen jsa, a když vypustí duši člověk, kam se poděl?
しかし人は死ねば消えうせる。息が絶えれば、どこにおるか。
11 Jakož ucházejí vody z jezera, a řeka opadá a vysychá:
水が湖から消え、川がかれて、かわくように、
12 Tak člověk, když lehne, nevstává zase dotud, dokudž nebes stává. Nebývajíť vzbuzeni lidé, aniž se probuzují ze sna svého.
人は伏して寝、また起きず、天のつきるまで、目ざめず、その眠りからさまされない。
13 Ó kdybys mne v hrobě schoval, a skryl mne, dokudž by nebyl odvrácen hněv tvůj, ulože mi cíl, abys se rozpomenul na mne. (Sheol h7585)
どうぞ、わたしを陰府にかくし、あなたの怒りのやむまで、潜ませ、わたしのために時を定めて、わたしを覚えてください。 (Sheol h7585)
14 Když umře člověk, zdaliž zase ožive? Po všecky tedy dny vyměřeného času svého očekávati budu, až přijde proměna při mně.
人がもし死ねば、また生きるでしょうか。わたしはわが服役の諸日の間、わが解放の来るまで待つでしょう。
15 Zavoláš, a já se ohlásím tobě, díla rukou svých budeš žádostiv,
あなたがお呼びになるとき、わたしは答えるでしょう。あなたはみ手のわざを顧みられるでしょう。
16 Ačkoli nyní kroky mé počítáš, aniž shovíváš hříchům mým,
その時あなたはわたしの歩みを数え、わたしの罪を見のがされるでしょう。
17 Ale zapečetěné maje jako v pytlíku přestoupení mé, ještě přikládáš k nepravosti mé.
わたしのとがは袋の中に封じられ、あなたはわたしの罪を塗りかくされるでしょう。
18 Jistě že jako hora padnuc, rozdrobuje se, a skála odsedá z místa svého,
しかし山は倒れてくずれ、岩もその所から移される。
19 Jako kamení stírá voda, a povodní zachvacuje, což z prachu zemského samo od sebe roste: tak i ty naději člověka v nic obracíš.
水は石をうがち、大水は地のちりを洗い去る。このようにあなたは人の望みを断たれる。
20 Přemáháš jej ustavičně, tak aby odjíti musil; proměňuješ tvář jeho, a propouštíš jej.
あなたはながく彼に勝って、彼を去り行かせ、彼の顔かたちを変らせて追いやられる。
21 Budou-li slavní synové jeho, nic neví; pakli v potupě, nic o ně nepečuje.
彼の子らは尊くなっても、彼はそれを知らない、卑しくなっても、それを悟らない。
22 Toliko tělo jeho, dokudž živ jest, bolestí okouší, a duše jeho v něm kvílí.
ただおのが身に痛みを覚え、おのれのために嘆くのみである」。
