Jób 12
1 Odpověděv pak Job, řekl:
Potem Hiob odpowiedział:
2 V pravdě, že jste vy lidé, a že s vámi umře moudrost.
Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.
3 I jáť mám srdce jako vy, aniž jsem zpozdilejší než vy, anobrž při komž toho není?
Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?
4 Za posměch příteli svému jsem, kteréhož, když volá, vyslýchá Bůh; v posměchuť jest spravedlivý a upřímý.
Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.
5 Pochodně zavržená jest (podlé smýšlení člověka pokoje užívajícího) ten, kterýž jest blízký pádu.
Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.
6 Pokojné a bezpečné příbytky mají loupežníci ti, kteříž popouzejí Boha silného, jimž on uvodí dobré věci v ruku jejich.
Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.
7 Ano zeptej se třebas hovad, a naučí tě, aneb ptactva nebeského, a oznámí tobě.
Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.
8 Aneb rozmluv s zemí, a poučí tě, ano i ryby mořské vypravovati budou tobě.
Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.
9 Kdo nezná ze všeho toho, že ruka Hospodinova to učinila?
Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?
10 V jehož ruce jest duše všelikého živočicha, a duch každého těla lidského.
W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.
11 Zdaliž ucho slov rozeznávati nebude, tak jako dásně pokrmu okoušejí?
Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
12 Při starcích jest moudrost, a při dlouhověkých rozumnost.
U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.
13 Nadto pak u Boha moudrost a síla, jehoť jest rada a rozumnost.
[Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.
14 Jestliže on boří, nemůže zase stavíno býti; zavírá-li člověka, nemůže býti otevříno.
Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.
15 Hle, tak zastavuje vody, až i vysychají, a tak je vypouští, že podvracejí zemi.
Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.
16 U něho jest síla a bytnost, jeho jest ten, kterýž bloudí, i kterýž v blud uvodí.
U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.
17 On uvodí rádce v nemoudrost, a z soudců blázny činí.
Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.
18 Svazek králů rozvazuje, a pasem přepasuje bedra jejich.
Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.
19 On uvodí knížata v nemoudrost, a mocné vyvrací.
Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.
20 On odjímá řeč výmluvným, a soud starcům béře.
Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.
21 On vylévá potupu na urozené, a sílu mocných zemdlívá.
Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.
22 On zjevuje hluboké věci z temností, a vyvodí na světlo stín smrti.
[On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.
23 On rozmnožuje národy i hubí je, rozšiřuje národy i zavodí je.
Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.
24 On odjímá srdce předním z lidu země, a v blud je uvodí na poušti bezcestné,
On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 Aby šámali ve tmě bez světla. Summou, činí, aby bloudili jako opilý.
I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.
