Jakubův 3
1 Nebuďtež mnozí mistři, bratří moji, vědouce, že bychom těžší odsouzení vzali.
हे मेरे ढ्लाव ते बेइनव, तुसन मरां बड़े परमेशरेरे वचनेरे उस्ताद न भोन, किजोकि तुसन पतोए, कि इश्शो उस्तादां केरो इन्साफ जादे सेखती सेइं भोलो।
2 V mnohém zajisté klesáme všickni. Kdožť neklesá v slovu, tenť jest dokonalý muž, mohoucí jako uzdou spravovati také všecko tělo.
अस बड़े बार गेलती केरतम, ज़ै ज़ोने मां गलती न केरे, तैए सिद्ध मैनूए, ते सारे जानी कैबू केरते।
3 An, my koňům udidla v ústa dáváme, aby nám povolni byli, a vším tělem jejich vládneme.
ज़ैखन अस अपने कैबू मां केरनेरे लेइ घोड़ां केरे ऐशी मां लगाम लातम, त अस तैन केरि सारी जानी भी फेरी सखम।
4 An, i lodí tak veliké jsouce, a prudkými větry hnány bývajíce, však i nejmenším veslem bývají sem i tam obracíny, kamžkoli líbí se tomu, kdož je spravuje.
हेरा, पैनेरां ज़िहाज़ां भी, अगर बडां भोतन, ते तेज़ हवाई सेइं च़लां गातन, फिरी भी एक्की निकड़ी पतवारी सेइं च़लानेबालो अपने मेर्ज़ी सेइं फिराते।
5 Tak i jazyk malý oud jest, a však veliké věci provodí. Aj, maličký oheň, kterak veliký les zapálí!
तेन्च़रे ज़िभ भी, अगर अक निकड़ो अंगे, ते बेड़ि-बेड़ि घमण्डेरी गल्लां केरती, तक्का, थोड़ी ज़ेरि अग्गी सेइं केत्रे बड़े-बड़े जंगले मां अग लाई गातीए।
6 Jazyk pak jest oheň a svět nepravosti. Takť jest postaven jazyk mezi oudy našimi, nanečišťující celé tělo, a rozpalující kolo narození našeho, jsa rozněcován od ohně pekelného. (Geenna g1067)
ज़िभ भी अक अगारी ज़ेरीए, ज़िभ इश्शे जानी मां अक बुरो हिस्सो आए, ते सैरी जानी पुड़ कलंक लातीए, ते ज़िन्दगरी दुनियाई मां अग लातीए, ते नरकेरी अग्गी सेइं बलती रहतीए। (Geenna g1067)
7 Všeliké zajisté přirození i zvěři, i ptactva, i zeměplazů, i mořských potvor bývá skroceno, a jest okroceno od lidí;
हर किसमां केरे जंगली जानवर, च़ुड़ोलू, ते पेटेरे भारे बाले जीप जन्तू ते दरियारे जानवर त इन्सानेरे हथ्थे एज्जी बटतन ते ओरे भी आन।
8 Ale jazyka žádný z lidí skrotiti nemůže. Tak jest neskrotitelné zlé, pln jsa jedu smrtelného.
पन ज़िभी मैनन् मरां कोई भी कैबू मां न केरि सके, तै अक एरी बलाए ज़ै कधे रुके न, तै सप्पेरे ज़ेहरेरे ज़ेरीए नुकसान देने बालीए।
9 Jím dobrořečíme Bohu Otci, a jím zlořečíme lidem, ku podobenství Božímu stvořeným.
इस्से ज़िभी सेइं अस प्रभु ते बाजी परमेशरेरी तारीफ़ केरतम, ते इस्से सेइं मैन्हु, ज़ै परमेशरेरे रूपे मां बनोरोए श्राप देतम।
10 Z jedněch a týchž úst pochází dobrořečení i zlořečení. Ne takť býti má, bratří moji.
एक्की ऐशी सेइं शुक्र ते श्राप निसतन। हे मेरे ढ्लाव ते बेइनव एरू न लोड़े भोरू।
11 Zdaliž studnice jedním pramenem vydává sladkost i hořkost?
कुन एक्की नागे मरां मिट्ठू ते लूनू पानी निस्सी बटते?
12 Zdaliž může, bratří moji, fíkový strom nésti olivky, aneb vinný kmen fíky? Takť žádná studnice slané i sladké vody nevydává.
हे मेरे ढ्लाव ते बेइनव, कुन फ़ेगेरो बुटे पुड़ ज़ैतून, या दाछ़ी पुड़ फैगू लेगि बटतन? तेन्च़रे लूनो नाग भी मिट्ठू पानी न निस्सी बटे।
13 Kdo jest moudrý a umělý mezi vámi? Ukažiž dobrým obcováním skutky své v krotké moudrosti.
तुसन मरां ज्ञानी ते समझ़दार कौने? ज़ै एरो भोए तै अपने कम्मन रोड़े चाल चलने सेइं तैस नम्रता सेइं साथी बांदो केरे ज़ै ज्ञाने सेइं पैदा भोतीए।
14 Pakliť máte hořkou závist, a dráždění v srdci svém, nechlubte se, a neklamejte proti pravdě.
पन अगर तुस अपने-अपने मने मां सखत जलन, ते खुदगरज़ी रखतथ, त बेड़ि-बेड़ि गल्लां न केरथ ते सच़्च़ेरे खलाफ झूठ न ज़ोइयथ।
15 Neníť ta moudrost s hůry sstupující, ale jest zemská, hovadná, ďábelská.
इन ज्ञान तैन नईं, ज़ैन स्वर्गेरां ओरूए बल्के दुनियारू, ते जिसमानी, ते शैतानीए।
16 Nebo kdež jest závist a rozdráždění, tu i roztržka i všeliké dílo zlé.
एल्हेरेलेइ कि ज़ैड़ी जलन, ते खुदगरज़ी भोतीए, तैड़ी फसाद ते हर बुरू कम भोते।
17 Ale moudrost, kteráž jest s hůry, nejprvé zajisté jest čistotná, potom pokojná, mírná, povolná, plná milosrdenství a ovoce dobrého, bez rozsuzování a bez pokrytství.
पन ज़ैन ज्ञान स्वर्गेरां एइते तैन पेइलू त पवित्र भोते, फिरी मिलनसार, हलीम ते शिखालने बालू, ते दया ते रोड़े कम्मन सेइं ते बगैर तरफदारी ते पाखंडे बगैर भोते।
18 Ovoce pak spravedlnosti v pokoji rozsívá se těm, kteříž pokoj působí.
ते मिलाप केराने बालां केरे लेइ धार्मिकतरो फल मेल मलापे सेइं साथी बेव गाते।
