Pjesma nad Pjesmama 7
1 Kako su krasni koraci tvoji u sandalama, kćeri kneževska! Pregibi su bokova tvojih kao grivne stvorene rukom umjetnika.
Pagkaanindot sa imong mga tiil diha sa imong mga sandalyas, anak nga babaye sa prinsipe! Ang porma sa imong mga paa sama sa mga mutya, ang buhat sa mga kamot sa usa ka hanas nga mangkukulit.
2 Pupak ti je kao okrugla čaša koja nikad nije bez pića. Trbuh ti je kao stog pšenice ograđen ljiljanima.
Ang imong pusod sama sa lingin nga yahong; ug dili unta kini makulangan sa gisagol nga bino. Ang imong tiyan sama sa pundok sa trigo nga gipalibotan ug mga lirio.
3 Dvije su dojke tvoje dva laneta, blizanca košutina.
Ang imong duha ka suso sama sa duha ka nating binaw, kaluha sa lagsaw.
4 Vrat je tvoj kao kula bjelokosna. Oči su tvoje kao ribnjaci u Hešbonu kod vrata batrabimskih. Nos ti je kao kula libanska što gleda prema Damasku.
Ang imong liog sama sa tore nga gikan sa tango sa elepante; ang imong mga mata sama sa linaw sa Heshbon duol sa ganghaan sa Bath Rabbim. Ang imong ilong sama sa tore sa Lebanon nga nag-atubang sa Damascus.
5 Glava je tvoja kao brdo Karmel, a kosa na glavi kao purpur i kralj se zapleo u njene pletenice.
Ang imong ulo sama sa Carmel; dagtom tapol ang imong buhok sa ulo. Ang hari nabihag sa mga salapid niini.
6 Kako si lijepa i kako si ljupka, o najdraža, među milinama!
Pagkatahom ug pagkamahigugmaon mo gayod, hinigugma, inubanan sa imong kalipay!
7 Stas je tvoj kao palma, grudi su tvoje grozdovi.
Ang imong katas-on sama kaanindot ug barog sa kahoy nga palmera, ug ang imong mga suso sama sa pongpong sa mga bunga.
8 Rekoh: popet ću se na palmu da dohvatim vrške njezine, a grudi će tvoje biti kao grozdovi na lozi, miris daha tvoga kao jabuke.
Naghunahuna ako, “Gusto ko nga mokatkat niana nga kahoy nga palmera; Mokupot ako sa matag sanga niini.” Hinaot nga ang imong mga suso mahisama sa pungpong sa mga ubas, ug ang kahumot sa imong ilong mahisama sa mga apricot.
9 Usta su tvoja kao najbolje vino. Koje odlazi ravno dragome mome kao što teče na usnama usnulih.
Ang imong baba mahisama sa labing maayo nga bino, nga mihinayhinay ug awas sa akong hinigugma, nga nagpadailos sa atong mga ngabil ug mga ngipon. Nakigsulti ang batan-ong babaye sa iyang hinigugma.
10 Ja pripadam dragome svome i on je željan mene.
Ako iya man sa akong gihigugma, ug nagtinguha siya kanako.
11 Dođi, dragi moj, ići ćemo u polja, noćivat ćemo u selima.
Dali, akong hinigugma, mangadto kita sa bukid; didto kita mangatulog sa mga baryo.
12 Jutrom ćemo ići u vinograde da vidimo pupa li loza, zameće li se grožđe, jesu li procvali mogranji. Tamo ću ti dati ljubav svoju.
Mobangon kita ug sayo ug moadto sa parasan; tan-awon nato kung nangudlot ang mga paras, kung namukhad ang ilang bulak, ug kung namulak na ang mga granada. Didto akong ihatag kanimo ang akong gugma.
13 Mandragore šire miris, u našim kućama ima svakog voća, novoga i starog, za te sam ga čuvala, o najdraži moj!
Ang mga mandragora nagahatag sa ilang kahumot; didto sa pultahan diin kita nagpuyo anaa ang tanan nga nagkalainlaing matang sa pinili nga mga prutas, bag-o ug daan, nga akong gitipigan alang kanimo, akong hinigugma.
