Psalmi 89
1 Poučna pjesma. Ezrahijca Etana. O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.
Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
2 Ti reče: “Zavijeke je sazdana ljubav moja!” U nebu utemelji vjernost svoju:
Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
3 “Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:
Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
4 tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.”
Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
5 Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.
Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
6 TÓa tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?
Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
7 Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.
Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
8 Jahve, Bože nad Vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.
Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
9 Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;
Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
10 ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.
Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
11 Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;
Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
12 sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.
Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
13 Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.
Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
14 Pravda i Pravednost temelj su prijestolja tvoga, Ljubav i Istina koračaju pred tobom.
Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
15 Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,
Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
16 u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.
Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
17 Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
18 Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
19 Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: “Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
20 nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
21 da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
22 Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
23 Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
24 Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
25 Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
26 On će me zvati: 'Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.'
Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
27 A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
28 Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i Savez svoj vjeran.
Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
29 Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
30 Ako li mu sinovi Zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
31 ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
þá mun ég hegna þeim,
32 šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
33 ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
né bregðast loforði mínu.
34 Neću povrijediti Saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
35 Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
36 potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
37 ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.”
Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
38 A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
39 Prezre Savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
40 Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
41 Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
42 Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
43 Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
44 Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
45 Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
46 TÓa dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k'o oganj gorjeti?
Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
47 Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
49 Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
50 Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
51 s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
52 Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!
En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
