Psalmi 88
1 Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu “Bolest”. Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana. Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
