Psalmi 83

1 Pjesma. Psalam. Asafov. Ne šuti, Jahve, ne budi nijem i nemoj mirovati, Bože!

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Jer evo: dušmani tvoji buče, i mrzitelji tvoji glave podižu.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Protiv naroda se tvoga rote i svjetuju se protiv štićenika tvojih.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Govore: “Dođite, zatrimo ih da ne budu narod, nek' se ime Izrael više ne spominje!”

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Zaista, jednodušno se svjetuju i protiv tebe savez sklopiše:

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 šatori edomski i Jišmaelci, Moapci i Hagrijci,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebal i Amon i Amalek, Filisteja sa stanovnicima Tira.

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 I Asirci se s njima udružiše, pružiše ruke potomcima Lotovim.

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Učini njima k'o Midjancima, k'o Siseri i Jabinu na potoku Kišonu:

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 koji padoše blizu En-Dora i postaše gnojivo njivi.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 K'o Oreb i Zeb neka budu knezovi njihovi, kao Zebah i Salmuna nek' budu sve vođe njihove

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 koji jednodušno vikahu: “Osvojimo krajeve Božje!”

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Daj, o Bože, da budu kao kovitlac, kao pljeva koju nosi vjetar.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Kao što oganj proždire šumu, kao što plamen sažiže bregove,

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 tako ih goni olujom svojom, prestravi ih svojom žestinom!

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Pokrij im lice sramotom, da traže tvoje ime, Jahve!

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Neka se stide i plaše navijek, neka se posrame i neka izginu!

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Nek' znaju: ti si komu je ime Jahve, jedini Višnji nada svom zemljom.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.