Psalmi 81

1 Zborovođi. Po napjevu “Tijesci”. Asafov. Kliknite Bogu, našoj jakosti, kličite Bogu Jakovljevu!

Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;

2 Nek' zazvuče žice, nek' se čuje bubanj, svirajte u milozvučnu harfu s citarom!

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;

3 Zatrubite u rog za mlađaka, za uštapa, na svetkovinu našu!

Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!

4 Jer to je propis Izraelu, zapovijed Boga Jakovljeva.

Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:

5 Takav je zakon dao Josipu kad je izlazio iz zemlje Egipta.

Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:

6 Šapat tajnovit čuh: “Oslobodih od tereta rame njegovo, ruke su mu slobodne od košare.

Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.

7 U tjeskobi si zavapio i ja te izbavih; iz gromovna oblaka odgovorih tebi, iskušah te kod voda meripskih.

Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.

8 Slušaj, puče moj, i ja ću te opomenuti: o, da me poslušaš, Izraele!

Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:

9 Nek' ne bude u tebe drugog boga i ne klanjaj se bogu tuđem!

Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!

10 Ja sam Jahve, Bog tvoj koji te izvedoh iz Egipta: otvori svoja usta da ih napunim!”

Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!

11 “Ali moj narod ne slušaše glasa moga, Izrael me ne posluša.

Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;

12 Zato ga pustih okorjelom srcu njegovu: neka hodi kako mu se hoće!

Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.

13 O, kad bi me narod moj slušao, kad bi Izrael putovima mojim hodio,

Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!

14 brzo bih pokorio dušmane njegove, ruku bih svoju okrenuo na protivnike njegove.

Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;

15 Oni što ga sada mrze dodvarali bi mu se i njihov bi udes bio zapečaćen zauvijek.

Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!

16 A svoj narod hranio bih pšenicom najboljom i sitio ga medom iz pećine.

Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.