Psalmi 77
1 Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.
Al maestro de coro. A Iditún. Salmo de Asaf. Mi voz sube hacia Dios y clama; mi voz va hasta Dios para que me oiga.
2 U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.
En el día de mi angustia busco al Señor; de noche, mis manos se extienden sin descanso, y mi alma rehúsa el consuelo.
3 Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.
Si pienso en Dios tengo que gemir; si cavilo, mi espíritu desfallece.
4 Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.
Tú mantienes insomnes mis ojos; estoy perturbado, incapaz de hablar.
5 Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;
Pienso en los días antiguos y considero los años eternos.
6 razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:
Por la noche medito en mi corazón, reflexiono y mi espíritu inquiere:
7 “Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?
¿Es que nos desechará el Señor por todos los siglos? ¿No volverá a sernos favorable?
8 Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?
¿Se habrá agotado para siempre su bondad? ¿Será vana su promesa hecha para todas las generaciones?
9 Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”
¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia? o ¿en su ira habrá contenido su misericordia?
10 I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”
Y dije: “Este es mi dolor: que la diestra del Altísimo haya cambiado.”
11 Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.
Recordaré los hechos de Yahvé; sí, me acuerdo de tus antiguas maravillas;
12 Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.
medito todas tus obras y peso tus hazañas.
13 Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?
Santo es tu camino, oh Dios, ¿Qué Dios hay tan grande como el Dios nuestro?
14 Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.
Tú eres el Dios que obra prodigios, y has dado a conocer a los pueblos tu poder.
15 Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.
Redimiste con tu brazo a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José.
16 Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.
Las aguas te vieron, oh Dios, te vieron las aguas, y temblaron; hasta los abismos se estremecieron.
17 Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.
Aguas derramaron las nubes, los cielos hicieron oír su voz, y volaron tus dardos.
18 Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.
Tu trueno sonó en el torbellino, los relámpagos iluminaron el mundo; se conmovió y tembló la tierra.
19 Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.
Tu camino se abrió a través del mar, y tus sendas sobre inmensas aguas, sin que aparecieran las huellas de tus pisadas.
20 Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.
Y Tú mismo guiaste a tu pueblo como un rebaño, por mano de Moisés y de Aarón.
