Psalmi 77
1 Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 “Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
