Psalmi 74
1 Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?
Ó Deus, porque nos rejeitaste para sempre? Porque se accende a tua ira contra as ovelhas do teu pasto?
2 Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!
Lembra-te da tua congregação que compraste desde a antiguidade, da vara da tua herança que remiste, este monte de Sião, em que habitaste.
3 Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.
Levanta os teus pés para as perpetuas assolações, para tudo o que o inimigo tem feito de mal no sanctuario.
4 Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.
Os teus inimigos bramam no meio das tuas synagogas; põem n'ellas as suas insignias por signaes.
5 Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,
Cada qual se fez afamado, conforme levantara o machado contra a espessura do arvoredo.
6 sjekirom i maljem vrata mu razbijali.
Mas agora toda a obra entalhada por uma vez quebram com machados e martellos.
7 Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.
Lançaram fogo no teu sanctuario; profanaram, derribando-a até ao chão, a morada do teu nome.
8 Rekoše u srcu: “Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!”
Disseram nos seus corações: Despojemol-os d'uma vez. Queimaram todas as synagogas de Deus na terra.
9 Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...
Já não vemos os nossos signaes, já não ha propheta: nem ha entre nós alguem que saiba até quando isto durara.
10 Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?
Até quando, ó Deus, nos affrontará o adversario? Blasphemará o inimigo o teu nome para sempre?
11 Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?
Porque retiras a tua mão, a saber, a tua dextra? tira-a de dentro do teu seio, e consome-os.
12 No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!
Todavia Deus é o meu Rei desde a antiguidade, obrando a salvação no meio da terra.
13 Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.
Tu dividiste o mar pela tua força; quebrantaste as cabeças dos dragões nas aguas.
14 Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.
Fizeste em pedaços as cabeças do leviathan, e o déste por mantimento aos habitantes do deserto.
15 Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.
Fendeste a fonte e o ribeiro: seccaste os rios impetuosos.
16 Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;
Teu é o dia e tua é a noite: preparaste a luz e o sol.
17 ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.
Estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno tu os formaste.
18 Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.
Lembra-te d'isto: que o inimigo affrontou ao Senhor, e que um povo louco blasphemou o teu nome.
19 Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!
Não entregues ás feras a alma da tua rola: não te esqueças para sempre da vida dos teus afflictos.
20 Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.
Attende ao teu concerto; pois os logares tenebrosos da terra estão cheios de moradas de crueldade.
21 Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!
Oh, não volte envergonhado o opprimido: louvem o teu nome o afflicto e o necessitado.
22 Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.
Levanta-te, ó Deus, pleiteia a sua propria causa; lembra-te da affronta que o louco te faz cada dia.
23 Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!
Não te esqueças dos gritos dos teus inimigos: o tumulto d'aquelles que se levantam contra ti augmenta continuamente.
