Psalmi 73
1 Psalam. Asafov Kako je dobar Bog čestitima, Bog onima koji su čista srca!
Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
2 A meni umalo noge ne posrnuše, zamalo koraci ne okliznuše,
Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
3 jer zločincima zavidjeh motreći sreću grešnika.
Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
4 Nikakvu patnju ne snose, pretilo je tijelo njihovo.
Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
5 Ne žive u mukama smrtnika, ljudske ih nevolje ne biju.
Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
6 Stoga je oholost ogrlica vratu njihovu, a nasilje haljina koja ih pokriva.
Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
7 Iz pretila srca izlazi opakost njihova, srca im se prelijevaju ispraznim tlapnjama.
Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
8 Podsmjehuju se i zlobno govore, nasiljem prijete odozgo.
Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
9 Ustima na nebo nasrću, a jezik se njihov obara na zemlju.
Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
10 Zato moj narod za njima leti i srče obilne vode
Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
11 pa veli: “Kako da dozna Bog? Spoznaje li Svevišnji?”
Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
12 Eto, takvi su grešnici: uvijek spokojni, bogatstvo zgrću.
Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
13 Jesam li, dakle, samo ja uzalud čuvao srce čisto i u nedužnosti prao ruke
A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
14 kad sam primao udarce svaki dan i kaznu jutro za jutrom?
Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
15 Da sam kazao: “Govorit ću kao i oni”, izdao bih rod sinova tvojih.
Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
16 Promišljah tada da bih spoznao: al' mi se učini mučno u očima mojim
Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
17 sve dok ne nađoh ulaz u Božje svetinje pa prozreh kakav im je svršetak.
Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
18 Zaista, na klizavu stazu ti ih postavljaš, u propast ih obaraš.
Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
19 Kako učas propadoše, nestaše, užas ih izjede!
[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
20 Kao što čovjek prezire san kad se probudi, tako ćeš, Gospode, prezreti lik im kada ustaneš.
Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
21 Kad mi duša bijaše ojađena, a bubrezi probodeni,
Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
22 bezumnik bijah bez razbora, k'o živinče pred tobom.
Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.
23 Al' ću odsad uvijek biti s tobom, jer ti prihvati desnicu moju:
A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.
24 vodit ćeš me po naumu svojem da me zatim uzmeš u slavu svoju.
Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
25 Koga ja imam u nebu osim tebe? Kad sam s tobom, ne veselim se zemlji.
Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.
26 Malaksalo mi tijelo i srce: okrilje srca moga, i baštino moja, o Bože, dovijeka!
Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
27 Doista, propast će oni koji se udaljuju od tebe, istrebljuješ svakog tko ti se iznevjeri.
Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.
28 A meni je milina biti u Božjoj blizini, imati sklonište svoje u Jahvi. Pripovijedat ću sva tvoja djela na vratima Kćeri sionske.
Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
