Psalmi 69
1 Zborovođi. Po napjevu “Ljiljani”. Davidov. Spasi me, Bože: vode mi dođoše do grla!
Al Músico principal: sobre Sosannim: Salmo de David. SÁLVAME, oh Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.
2 U duboko blato zapadoh i nemam kamo nogu staviti; u duboku tonem vodu, pokrivaju me valovi.
Estoy hundido en cieno profundo, donde no hay pie: he venido á abismos de aguas, y la corriente me ha anegado.
3 Iznemogoh od vikanja, grlo mi je promuklo, oči mi klonuše Boga mog čekajuć'.
Cansado estoy de llamar; mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos esperando á mi Dios.
4 Brojniji su od vlasi na glavi mojoj oni koji me mrze nizašto. Tvrđi su od kostiju mojih oni što mi se nepravedno protive: zar mogu vratiti što nisam oteo?
Hanse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; hanse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin por qué: he venido pues á pagar lo que no he tomado.
5 Bože, ti znadeš bezumnost moju, moji ti grijesi nisu sakriti.
Dios, tú sabes mi locura; y mis delitos no te son ocultos.
6 Nek' se ne postide zbog mene koji se u te uzdaju, Gospode, Jahve nad Vojskama! Neka se ne posrame zbog mene koji traže tebe, Bože Izraelov!
No sean avergonzados por mi causa los que te esperan, oh Señor Jehová de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, oh Dios de Israel.
7 Jer zbog tebe podnesoh pogrdu, i stid mi pokri lice.
Porque por amor de ti he sufrido afrenta; confusión ha cubierto mi rostro.
8 Tuđinac postadoh braći i stranac djeci majke svoje.
He sido extrañado de mis hermanos, y extraño á los hijos de mi madre.
9 Jer me izjela revnost za Dom tvoj i poruge onih koji se rugaju tebi padoše na me.
Porque me consumió el celo de tu casa; y los denuestos de los que te vituperaban, cayeron sobre mí.
10 Dušu sam postom mučio, okrenulo mi se u ruglo.
Y lloré [afligiendo] con ayuno mi alma; y esto me ha sido por afrenta.
11 Uzeh kostrijet za haljinu, i postah im igračka.
Puse además saco por mi vestido; y vine á serles por proverbio.
12 Koji sjede na vratima protiv mene govore, vinopije mi rugalice poju.
Hablaban contra mí los que se sentaban á la puerta, y [me zaherían] en las canciones de los bebedores de sidra.
13 No tebi se molim, Jahve, u vrijeme milosti, Bože; po velikoj dobroti svojoj ti me usliši po svojoj vjernoj pomoći!
Empero yo [enderezaba] mi oración á ti, oh Jehová, al tiempo de [tu] buena voluntad: oh Dios, por la multitud de tu misericordia, por la verdad de tu salud, óyeme.
14 Izvuci me iz blata da ne potonem, od onih koji me mrze izbavi me - iz voda dubokih.
Sácame del lodo, y no sea yo sumergido: sea yo libertado de los que me aborrecen, y del profundo de las aguas.
15 Nek' me ne pokriju valovi, nek' me ne proguta dubina, nek' bezdan ne zatvori usta nada mnom!
No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me suerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.
16 Usliši me, Jahve, jer je dobrostiva milost tvoja, po velikom milosrđu pogledaj na me!
Oyeme, Jehová, porque apacible es tu misericordia; mírame conforme á la multitud de tus miseraciones.
17 Ne sakrivaj lica pred slugom svojim; jer sam u stisci, usliši me brzo!
Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.
18 Približi se duši mojoj i spasi je; zbog dušmana mojih oslobodi me!
Acércate á mi alma, redímela: líbrame á causa de mis enemigos.
19 Ti mi znadeš porugu, stid i sramotu, pred tvojim su očima svi koji me muče.
Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi oprobio: delante de ti están todos mis enemigos.
20 Ruganje mi slomilo srce i klonuh; čekao sam da se tko sažali nada mnom, ali ga ne bi; i da me tko utješi, ali ga ne nađoh.
La afrenta ha quebrantado mi corazón, y estoy acongojado: y esperé quien se compadeciese de [mí], y no lo hubo: y consoladores, y ninguno hallé.
21 U jelo mi žuči umiješaše, u mojoj me žeđi octom napojiše.
Pusiéronme además hiel por comida, y en mi sed me dieron á beber vinagre.
22 Nek' im stol bude zamka, a žrtvene gozbe stupica!
Sea su mesa delante de ellos por lazo, y [lo que es] para bien por tropiezo.
23 Nek' im potamne oči da ne vide, nek' im bokovi zasvagda oslabe!
Sean oscurecidos sus ojos para ver, y haz siempre titubear sus lomos.
24 Izlij na njih ljutinu, žar tvoga gnjeva nek' ih zahvati!
Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo los alcance.
25 Njihova kuća nek' opusti, u njihovu šatoru nek' nitko ne stanuje!
Sea su palacio asolado: en sus tiendas no haya morador.
26 Jer su progonili koga ti pokara, bol povećaše onomu koga ti rani.
Porque persiguieron al que tú heriste; y cuentan del dolor de los que tú llagaste.
27 Na njihovu krivnju krivnju još dodaj, ne opravdali se pred tobom!
Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.
28 Nek' budu izbrisani iz knjige živih, među pravednike neka se ne broje!
Sean raídos del libro de los vivientes, y no sean escritos con los justos.
29 A ja sam jadnik i bolnik - nek' me štiti tvoja pomoć, o Bože!
Y yo afligido y dolorido, tu salud, oh Dios, me defenderá.
30 Božje ću ime hvaliti popijevkom, hvalit ću ga zahvalnicom.
Alabaré yo el nombre de Dios con cántico, ensalzarélo con alabanza.
31 Bit će to milije Jahvi no bik žrtveni, milije nego junac s papcima i rozima.
Y agradará á Jehová más que [sacrificio] de buey, ó becerro que echa cuernos y uñas.
32 Gledajte, ubogi, i radujte se, nek' vam oživi srce, svima koji Boga tražite.
Veránlo los humildes, y se gozarán; buscad á Dios, y vivirá vuestro corazón.
33 Jer siromahe Jahve čuje, on ne prezire sužanja svojih.
Porque Jehová oye á los menesterosos, y no menosprecia á sus prisioneros.
34 Neka ga hvale nebesa i zemlja, mora i sve što se u njima miče.
Alábenlo los cielos y la tierra, los mares, y todo lo que se mueve en ellos.
35 Jer Bog će spasiti Sion - on će sagradit' gradove Judine - tu će oni stanovat', imati baštinu.
Porque Dios guardará á Sión, y reedificará las ciudades de Judá; y habitarán allí, y la poseerán.
36 Baštinit će ga potomci slugu njegovih; prebivat će u njemu oni što ljube ime Božje.
Y la simiente de sus siervos la heredará, y los que aman su nombre habitarán en ella.
