Psalmi 69
1 Zborovođi. Po napjevu “Ljiljani”. Davidov. Spasi me, Bože: vode mi dođoše do grla!
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 U duboko blato zapadoh i nemam kamo nogu staviti; u duboku tonem vodu, pokrivaju me valovi.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 Iznemogoh od vikanja, grlo mi je promuklo, oči mi klonuše Boga mog čekajuć'.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 Brojniji su od vlasi na glavi mojoj oni koji me mrze nizašto. Tvrđi su od kostiju mojih oni što mi se nepravedno protive: zar mogu vratiti što nisam oteo?
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 Bože, ti znadeš bezumnost moju, moji ti grijesi nisu sakriti.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Nek' se ne postide zbog mene koji se u te uzdaju, Gospode, Jahve nad Vojskama! Neka se ne posrame zbog mene koji traže tebe, Bože Izraelov!
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Jer zbog tebe podnesoh pogrdu, i stid mi pokri lice.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 Tuđinac postadoh braći i stranac djeci majke svoje.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 Jer me izjela revnost za Dom tvoj i poruge onih koji se rugaju tebi padoše na me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 Dušu sam postom mučio, okrenulo mi se u ruglo.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 Uzeh kostrijet za haljinu, i postah im igračka.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 Koji sjede na vratima protiv mene govore, vinopije mi rugalice poju.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 No tebi se molim, Jahve, u vrijeme milosti, Bože; po velikoj dobroti svojoj ti me usliši po svojoj vjernoj pomoći!
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Izvuci me iz blata da ne potonem, od onih koji me mrze izbavi me - iz voda dubokih.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Nek' me ne pokriju valovi, nek' me ne proguta dubina, nek' bezdan ne zatvori usta nada mnom!
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Usliši me, Jahve, jer je dobrostiva milost tvoja, po velikom milosrđu pogledaj na me!
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 Ne sakrivaj lica pred slugom svojim; jer sam u stisci, usliši me brzo!
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Približi se duši mojoj i spasi je; zbog dušmana mojih oslobodi me!
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Ti mi znadeš porugu, stid i sramotu, pred tvojim su očima svi koji me muče.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 Ruganje mi slomilo srce i klonuh; čekao sam da se tko sažali nada mnom, ali ga ne bi; i da me tko utješi, ali ga ne nađoh.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 U jelo mi žuči umiješaše, u mojoj me žeđi octom napojiše.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Nek' im stol bude zamka, a žrtvene gozbe stupica!
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Nek' im potamne oči da ne vide, nek' im bokovi zasvagda oslabe!
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Izlij na njih ljutinu, žar tvoga gnjeva nek' ih zahvati!
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Njihova kuća nek' opusti, u njihovu šatoru nek' nitko ne stanuje!
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 Jer su progonili koga ti pokara, bol povećaše onomu koga ti rani.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Na njihovu krivnju krivnju još dodaj, ne opravdali se pred tobom!
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Nek' budu izbrisani iz knjige živih, među pravednike neka se ne broje!
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 A ja sam jadnik i bolnik - nek' me štiti tvoja pomoć, o Bože!
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 Božje ću ime hvaliti popijevkom, hvalit ću ga zahvalnicom.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 Bit će to milije Jahvi no bik žrtveni, milije nego junac s papcima i rozima.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 Gledajte, ubogi, i radujte se, nek' vam oživi srce, svima koji Boga tražite.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 Jer siromahe Jahve čuje, on ne prezire sužanja svojih.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Neka ga hvale nebesa i zemlja, mora i sve što se u njima miče.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 Jer Bog će spasiti Sion - on će sagradit' gradove Judine - tu će oni stanovat', imati baštinu.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 Baštinit će ga potomci slugu njegovih; prebivat će u njemu oni što ljube ime Božje.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
