< Psalmi 68 >
1 Zborovođi. Davidov. Psalam. Pjesma. Bog nek' ustane! Razbježali se dušmani njegovi! Svi mrzitelji njegovi pobjegli pred njim!
Psalmus Cantici David, in finem. Exurgat Deus, et dissipentur inimici eius, et fugiant qui oderunt eum, a facie eius.
2 Kao što dim iščezava, i njih neka nestane! Kako se vosak topi na ognju, nek' nestane grešnika pred licem Božjim!
Sicut deficit fumus, deficiant: sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.
3 Pravedni neka se raduju, neka klikću pred Bogom, neka kliču od radosti.
Et iusti epulentur, et exultent in conspectu Dei: et delectentur in laetitia.
4 Pjevajte Bogu, slavite mu ime! Poravnajte put onome koji ide pustinjom - kojemu je ime Jahve - i kličite pred njim!
Cantate Deo, psalmum dicite nomini eius: iter facite ei, qui ascendit super occasum: Dominus nomen illi. Exultate in conspectu eius, turbabuntur a facie eius,
5 Otac sirota, branitelj udovica, Bog je u svom svetom šatoru.
patris orphanorum, et iudicis viduarum. Deus in loco sancto suo:
6 Napuštene okućit će Jahve, sužnjima pružit' sretnu slobodu: buntovnici samo ostaše u sažganoj pustinji.
Deus qui inhabitare facit unius moris in domo: Qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos, qui exasperant, qui habitant in sepulchris.
7 Kad si stupao, Bože, pred narodom svojim, dok si prolazio pustinjom,
Deus cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto:
8 tresla se zemlja, nebo se rosilo pred Bogom, Sinaj drhtao pred Bogom, Bogom Izraela.
Terra mota est, etenim caeli distillaverunt a facie Dei Sinai, a facie Dei Israel.
9 Blagoslovljen dažd pustio si, Bože, na baštinu svoju, okrijepio je umornu.
Pluviam voluntariam segregabis Deus hereditati tuae: et infirmata est, tu vero perfecisti eam.
10 Stado se tvoje nastani u njoj, u dobroti, Bože, ti je spremi siromahu.
Animalia tua habitabunt in ea: parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.
11 Jahve riječ zadaje, veliko je mnoštvo radosnih vjesnika:
Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.
12 kraljevi vojska bježe te bježe, domaćice plijen dijele.
Rex virtutum dilecti dilecti: et speciei domus dividere spolia.
13 Dok vi počivaste među stadima, krila golubice zablistaše srebrom, a njeno perje žućkastim zlatom:
Si dormiatis inter medios cleros, pennae columbae deargentatae, et posteriora dorsi eius in pallore auri.
14 ondje Svemogući razbijaše kraljeve, a ona poput snijega zablista na Salmonu.
Dum discernit caelestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon:
15 Božanska je gora gora bašanska vrletna.
mons Dei, mons pinguis. Mons coagulatus, mons pinguis:
16 Zašto vi, gore vrletne, zavidno gledate na goru gdje se svidje Bogu prebivati? Jahve će na njoj boraviti svagda!
ut quid suspicamini montes coagulatos? Mons, in quo beneplacitum est Deo habitare in eo: etenim Dominus habitabit in finem.
17 Božja su kola bezbrojna, tisuću tisuća: Jahve sa Sinaja u Svetište dolazi!
Currus Dei decem millibus multiplex, millia laetantium: Dominus in eis in Sina in sancto.
18 Na visinu uzađe vodeći sužnje, na dar si ljude primio, pa i one što ne žele prebivati kod Boga.
Ascendisti in altum, cepisti captivitatem: accepisti dona in hominibus: Etenim non credentes, inhabitare Dominum Deum.
19 Blagoslovljen Jahve dan za danom, nosi nas Bog, naš Spasitelj.
Benedictus Dominus die quotidie: prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.
20 Bog naš jest Bog koji spasava, Jahve od smrti izbavlja.
Deus noster, Deus salvos faciendi: et Domini Domini exitus mortis.
21 Zaista, Bog će satrti glave dušmana svojih, kuštravo tjeme onog što hodi u grijesima.
Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum: verticem capilli perambulantium in delictis suis.
22 Reče Gospodin: “Iz Bašana ću ih dovesti, dovest ću ih iz dubine mora,
Dixit Dominus: Ex Basan convertam, convertam in profundum maris:
23 da okupaš nogu u krvi, da jezici tvojih pasa imadnu dio od dušmana.”
Ut intingatur pes tuus in sanguine: lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.
24 Ulazak ti, Bože, gledaju, ulazak moga Boga i Kralja u Svetište:
Viderunt ingressus tuos Deus, ingressus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
25 sprijeda pjevači, za njima svirači, u sredini djevojke s bubnjićima.
Praevenerunt principes coniuncti psallentibus, in medio iuvencularum tympanistriarum.
26 “U svečanim zborovima slavite Boga, slavite Jahvu, sinovi Izraelovi!”
In ecclesiis benedicite Deo Domino, de fontibus Israel.
27 Predvodi ih najmlađi, Benjamin, koji ide pred njima, ondje su knezovi Judini sa četama svojim, knezovi Zebulunovi i knezovi Naftalijevi.
Ibi Beniamin adolescentulus, in mentis excessu. Principes Iuda, duces eorum: principes Zabulon, principes Nephthali.
28 Pokaži, Bože, silu svoju, silu kojom se, Bože, boriš za nas
Manda Deus virtuti tuae: confirma hoc Deus, quod operatus es in nobis.
29 iz Hrama svojega u Jeruzalemu! Nek' ti kraljevi darove donose!
A templo tuo in Ierusalem, tibi offerent reges munera.
30 Ukroti neman u trsci, stado bikova s teladi naroda! Neka se prostru pred tobom sa srebrnim žezlima: rasprši narode koji se ratu vesele!
Increpa feras arundinis, congregatio taurorum in vaccis populorum: ut excludant eos, qui probati sunt argento. Dissipa gentes, quae bella volunt:
31 Nek' dođu velikani iz Egipta, Etiopija nek' pruži ruke Bogu!
venient legati ex Aegypto: Aethiopia praeveniet manus eius Deo.
32 Sva kraljevstva svijeta, pjevajte Bogu, slavite Jahvu,
Regna terrae, cantate Deo: psallite Domino: psallite Deo.
33 koji se vozi po nebu, po nebu iskonskom! Čuj, glasom grmi, glasom svojim silnim:
qui ascendit super caelum caeli, ad Orientem. Ecce dabit voci suae vocem virtutis,
34 “Priznajte silu Božju!” Nad Izraelom veličanstvo njegovo, u oblacima (sila) njegova!
date gloriam Deo super Israel, magnificentia eius, et virtus eius in nubibus.
35 Strašan je Bog iz svojega Svetišta. Bog Izraelov daje moć i silu narodu svojemu. Blagoslovljen Bog!
Mirabilis Deus in sanctis suis, Deus Israel ipse dabit virtutem, et fortitudinem plebi suae, benedictus Deus.