Psalmi 38

1 Psalam. Davidov. Za spomen. Jahve, u srdžbi svojoj nemoj ne karati, i nemoj me kazniti u svojemu gnjevu.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 Strijele se tvoje u me zabodoše, ruka me tvoja teško pritisnu:

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 na tijelu mi ništa zdravo nema zbog gnjeva tvog, od grijeha mojih mira mi nema kostima.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Zloće moje glavu su mi nadišle, kao preteško breme tište me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Rane moje zaudaraju i gnjiju zbog bezumnosti moje.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Pogurih se sav i zgrčih, povazdan lutam žalostan.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Moji bokovi puni su ognjice, na tijelu mi ništa zdravo nema.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Iscrpljen sam i satrven posve, stenjem od jecanja srca svojega.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 O Gospode, sve su mi želje pred tobom, i vapaji moji nisu ti skriveni.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Srce mi udara silno, snaga me ostavlja i svjetlost vida očinjeg gasi se.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Prijatelji i drugovi od rana mojih uzmakoše, i moji najbliži stoje daleko.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Namještaju mi zamke oni koji mi život vrebaju, koji mi žele nesreću, propašću mi prijete i uvijek smišljaju prijevare.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 A ja sam kao gluh i ništa ne čujem i, kao nijem, usta ne otvaram.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Postadoh k'o čovjek koji ne čuje i koji u ustima nema odgovora.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Jer u tebe se, o Jahve, uzdam, ti ćeš me uslišati, Jahve, Bože moj!

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Rekoh: “Nek' se ne raduju nada mnom; kad mi noga posrne, nek' se ne uzdižu nada mnom!”

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Jer umalo ne propadoh, i moja je bol svagda preda mnom.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Bezakonje svoje ja priznajem i pun sam žalosti zbog grijeha svojega.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 A koji su bez razloga protiv mene, moćni su, i mnogi su koji me mrze nepravedno.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Za dobro zlom mi uzvraćaju, protive mi se što tražim dobro.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 O Jahve, ne ostavljaj me! Bože moj, ne udaljuj se od mene!

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Požuri se meni u pomoć, Gospode, spase moj!

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!