Psalmi 38

1 Psalam. Davidov. Za spomen. Jahve, u srdžbi svojoj nemoj ne karati, i nemoj me kazniti u svojemu gnjevu.

Mazmur Daud pada waktu mempersembahkan korban peringatan. TUHAN, janganlah menghukum aku dalam geram-Mu, dan janganlah menghajar aku dalam kepanasan murka-Mu;

2 Strijele se tvoje u me zabodoše, ruka me tvoja teško pritisnu:

sebab anak panah-Mu menembus aku, tangan-Mu telah turun menimpa aku.

3 na tijelu mi ništa zdravo nema zbog gnjeva tvog, od grijeha mojih mira mi nema kostima.

Tidak ada yang sehat pada dagingku oleh karena amarah-Mu, tidak ada yang selamat pada tulang-tulangku oleh karena dosaku;

4 Zloće moje glavu su mi nadišle, kao preteško breme tište me.

sebab kesalahanku telah menimpa kepalaku; semuanya seperti beban berat yang menjadi terlalu berat bagiku.

5 Rane moje zaudaraju i gnjiju zbog bezumnosti moje.

Luka-lukaku berbau busuk, bernanah oleh karena kebodohanku;

6 Pogurih se sav i zgrčih, povazdan lutam žalostan.

aku terbungkuk-bungkuk, sangat tertunduk; sepanjang hari aku berjalan dengan dukacita.

7 Moji bokovi puni su ognjice, na tijelu mi ništa zdravo nema.

Sebab pinggangku penuh radang, tidak ada yang sehat pada dagingku;

8 Iscrpljen sam i satrven posve, stenjem od jecanja srca svojega.

aku kehabisan tenaga dan remuk redam, aku merintih karena degap-degup jantungku.

9 O Gospode, sve su mi želje pred tobom, i vapaji moji nisu ti skriveni.

Tuhan, Engkau mengetahui segala keinginanku, dan keluhkupun tidak tersembunyi bagi-Mu;

10 Srce mi udara silno, snaga me ostavlja i svjetlost vida očinjeg gasi se.

jantungku berdebar-debar, kekuatanku hilang, dan cahaya matakupun lenyap dari padaku.

11 Prijatelji i drugovi od rana mojih uzmakoše, i moji najbliži stoje daleko.

Sahabat-sahabatku dan teman-temanku menyisih karena penyakitku, dan sanak saudaraku menjauh.

12 Namještaju mi zamke oni koji mi život vrebaju, koji mi žele nesreću, propašću mi prijete i uvijek smišljaju prijevare.

Orang-orang yang ingin mencabut nyawaku memasang jerat, orang-orang yang mengikhtiarkan celakaku, memikirkan kehancuran dan merancangkan tipu daya sepanjang hari.

13 A ja sam kao gluh i ništa ne čujem i, kao nijem, usta ne otvaram.

Tetapi aku ini seperti orang tuli, aku tidak mendengar, seperti orang bisu yang tidak membuka mulutnya;

14 Postadoh k'o čovjek koji ne čuje i koji u ustima nema odgovora.

ya, aku ini seperti orang yang tidak mendengar, yang tak ada bantahan dalam mulutnya.

15 Jer u tebe se, o Jahve, uzdam, ti ćeš me uslišati, Jahve, Bože moj!

Sebab kepada-Mu, ya TUHAN, aku berharap; Engkaulah yang akan menjawab, ya Tuhan, Allahku.

16 Rekoh: “Nek' se ne raduju nada mnom; kad mi noga posrne, nek' se ne uzdižu nada mnom!”

Pikirku: "Asal mereka jangan beria-ria karena aku, jangan membesarkan diri terhadap aku apabila kakiku goyah!"

17 Jer umalo ne propadoh, i moja je bol svagda preda mnom.

Sebab aku mulai jatuh karena tersandung, dan aku selalu dirundung kesakitan;

18 Bezakonje svoje ja priznajem i pun sam žalosti zbog grijeha svojega.

ya, aku mengaku kesalahanku, aku cemas karena dosaku.

19 A koji su bez razloga protiv mene, moćni su, i mnogi su koji me mrze nepravedno.

Orang-orang yang memusuhi aku besar jumlahnya, banyaklah orang-orang yang membenci aku tanpa sebab;

20 Za dobro zlom mi uzvraćaju, protive mi se što tražim dobro.

mereka membalas yang jahat kepadaku ganti yang baik, mereka memusuhi aku, karena aku mengejar yang baik.

21 O Jahve, ne ostavljaj me! Bože moj, ne udaljuj se od mene!

Jangan tinggalkan aku, ya TUHAN, Allahku, janganlah jauh dari padaku!

22 Požuri se meni u pomoć, Gospode, spase moj!

Segeralah menolong aku, ya Tuhan, keselamatanku!