Psalmi 22
1 Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.
Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.
2 Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.
Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
3 A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!
Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.
4 U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;
På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.
5 k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.
Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.
6 A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.
7 Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:
8 “U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”
«Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
9 Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
10 Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.
11 Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.
12 Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.
13 Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.
Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.
14 Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.
15 Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.
16 Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.
17 sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.
Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.
18 Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.
19 Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!
20 Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!
21 Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!
22 A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.
23 “Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!
24 Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”
For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.
25 Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.
Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.
26 Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!
Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!
27 Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.
Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.
28 Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.
29 Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.
30 njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'
Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.
31 slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”
Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.
