Psalmi 22
1 Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 “U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 “Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
