Psalmi 2

1 Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 “Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!”

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 “TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom.”

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: “Ti si sin moj, danas te rodih.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski.”

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.