Psalmi 17

1 Molitva. Davidova. Počuj, Jahve pravedni, i vapaj mi poslušaj, usliši molitvu iz usta iskrenih!

Oye, o! Jehová, la justicia; está atento a mi clamor: escucha mi oración, hecha sin labios de engaño.

2 Od tebe nek' mi dođe presuda, tvoje oči vide što je pravo.

De delante de tu rostro salga mi juicio: vean tus ojos la rectitud.

3 Istraži mi srce, pohodi noću, ognjem me iskušaj, al' u meni nećeš nać' bezakonja. Ne zgriješiše usta moja

Tú has probado mi corazón; me has visitado de noche; refinásteme, y no hallaste: lo que pensé no pasó mi boca.

4 kao što griješe ljudi: po riječima usta tvojih čuvah putove Zakona.

Para las obras humanas, por la palabra de tus labios yo observé los caminos del violento.

5 Korak mi čvrsto prionu za tvoje staze, ne zasta mi noga na putima tvojim.

Sustenta mis pasos en tus caminos, porque mis pies no resbalen.

6 Zazivam te, Bože, ti ćeš me uslišit': prikloni mi uho i čuj riječi moje.

Yo te he invocado, por cuanto tú me oyes, o! Dios; inclina a mí tu oreja, oye mi palabra.

7 Proslavi na meni dobrotu svoju, ti koji od dušmana izbavljaš one što se utječu desnici tvojoj.

Haz maravillosas tus misericordias, salvador de los que en ti confían, de los que se levantan contra tu diestra.

8 Čuvaj me k'o zjenicu oka, sakrij me u sjenu krila svojih

Guárdame como a lo negro de la niñeta del ojo, escóndeme con la sombra de tus alas.

9 od zlotvora što na me nasrću. Dušmani me bijesni opkoljuju,

De delante de los malos que me oprimieron: de mis enemigos que me cercan por la vida.

10 bešćutno srce zatvaraju i ustima zbore naduto,

Cerrados con su grosura: con su boca hablan soberbiamente.

11 Koraci njini sad me okružuju, smjeraju da me na zemlju obore;

Nuestros pasos nos han cercado ahora: ponen sus ojos para tender nos a tierra;

12 slični lavu dok se, zinuv, na plijen obara i laviću što vreba u potaji.

Parecen al león que desea hacer presa: y al leoncillo que está escondido.

13 Ustani, Jahve, presretni ga i obori, od grešnika mi život mačem spasi,

Levántate, o! Jehová; anticipa su rostro: póstrale: escapa mi alma del malo con tu espada;

14 a rukom od ljudi, Gospodine: od ljudi kojih je dio ovaj život, kojima želudac puniš dobrima; kojih su sinovi siti, a djeci daju što im pretekne.

De los varones con tu mano, o! Jehová: de los varones de mundo cuya parte es en esta vida: cuyo vientre hinches de tu tesoro: hartan sus hijos, y dejan la resta a sus chiquitos.

15 A ja ću u pravdi gledati lice tvoje, i jednom kad se probudim, sit ću ga se nagledati.

Yo en justicia veré tu rostro: hartarme he cuando despertare a tu semejanza.