Psalmi 17
1 Molitva. Davidova. Počuj, Jahve pravedni, i vapaj mi poslušaj, usliši molitvu iz usta iskrenih!
Oye, oh Yavé, una causa justa, atiende mi clamor. Escucha mi oración hecha con labios sin engaño.
2 Od tebe nek' mi dođe presuda, tvoje oči vide što je pravo.
De tu Presencia proceda mi defensa. Vean tus ojos la rectitud.
3 Istraži mi srce, pohodi noću, ognjem me iskušaj, al' u meni nećeš nać' bezakonja. Ne zgriješiše usta moja
Tú probaste mi corazón. Me visitaste de noche, Me pasaste por el crisol y nada [inicuo] hallaste. Resolví que mi boca no cometa transgresión.
4 kao što griješe ljudi: po riječima usta tvojih čuvah putove Zakona.
En cuanto a las obras humanas, Con la Palabra de tus labios Me guardé de las sendas del violento.
5 Korak mi čvrsto prionu za tvoje staze, ne zasta mi noga na putima tvojim.
Mis pasos se mantuvieron en tus caminos. Mis pies no resbalarán.
6 Zazivam te, Bože, ti ćeš me uslišit': prikloni mi uho i čuj riječi moje.
Oh ʼElohim, yo te invocaré, Y Tú me responderás. Inclina tu oído hacia mí y escucha mis palabras.
7 Proslavi na meni dobrotu svoju, ti koji od dušmana izbavljaš one što se utječu desnici tvojoj.
¡Haz tus misericordias maravillosas! Tú eres Quien salvas a quienes se refugian a tu mano derecha, De los que se levantan contra ellos.
8 Čuvaj me k'o zjenicu oka, sakrij me u sjenu krila svojih
Guárdame como a la pupila de tus ojos, Escóndeme bajo la sombra de tus alas
9 od zlotvora što na me nasrću. Dušmani me bijesni opkoljuju,
De la presencia de los perversos que me oprimen, De los enemigos mortales que me rodean.
10 bešćutno srce zatvaraju i ustima zbore naduto,
Protegidos están en su prosperidad. Con su boca hablan arrogancias.
11 Koraci njini sad me okružuju, smjeraju da me na zemlju obore;
Ahora cercaron nuestros pasos. Fijan su mirada en echarnos a tierra,
12 slični lavu dok se, zinuv, na plijen obara i laviću što vreba u potaji.
Como león ansioso de desgarrar su presa, Como cachorro de león agazapado en su cueva.
13 Ustani, Jahve, presretni ga i obori, od grešnika mi život mačem spasi,
¡Levántate, oh Yavé! ¡Hazle frente! Haz que sea derribado. Con tu espada libra mi alma del inicuo,
14 a rukom od ljudi, Gospodine: od ljudi kojih je dio ovaj život, kojima želudac puniš dobrima; kojih su sinovi siti, a djeci daju što im pretekne.
Y con tu mano, oh Yavé, de los hombres del mundo, Cuya porción está en esta vida, Cuyo vientre Tú llenas con tus tesoros. ¡Sean saciados, pues, sus hijos, Y dejen las migajas a sus nietos!
15 A ja ću u pravdi gledati lice tvoje, i jednom kad se probudim, sit ću ga se nagledati.
Yo veré tu rostro en justicia, Estaré satisfecho cuando despierte a tu semejanza.
