Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
