Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!
