Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
Purihin ninyo ang Panginoon; sapagka't mabuting umawit ng mga pagpuri sa ating Dios; sapagka't maligaya, at ang pagpuri ay nakalulugod.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
Itinatayo ng Panginoon ang Jerusalem; kaniyang pinipisan ang mga natapon na Israel.
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
Kaniyang pinagagaling ang mga may bagbag na puso, at tinatalian niya ang kanilang mga sugat.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
Kaniyang sinasaysay ang bilang ng mga bituin; siya ang nagbibigay sa kanila ng lahat nilang pangalan.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Dakila ang ating Panginoon, at makapangyarihan sa kapangyarihan; ang kaniyang unawa ay walang hanggan,
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
Inaalalayan ng Panginoon ang maamo: kaniyang inilulugmok sa lupa ang masama.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
Magsiawit kayo sa Panginoon ng pagpapasalamat; magsiawit kayo sa alpa ng mga pagpuri sa ating Dios:
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
Na nagtatakip sa mga langit ng mga alapaap. Na siyang naghahanda ng ulan sa lupa, na nagpapatubo ng damo sa mga bundok.
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
Siya'y nagbibigay sa hayop ng kaniyang pagkain. At sa mga inakay na uwak na nagsisidaing.
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
Siya'y hindi nalulugod sa lakas ng kabayo: siya'y hindi nasasayahan sa mga paa ng tao.
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
Ang Panginoon ay naliligaya sa kanila na nangatatakot sa kaniya, sa nagsisiasa sa kaniyang kagandahang-loob.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
Purihin mo ang Panginoon, Oh Jerusalem; purihin mo ang iyong Dios, Oh Sion.
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
Sapagka't kaniyang pinatibay ang mga halang ng iyong mga pintuang-bayan; kaniyang pinagpala ang iyong mga anak sa loob mo.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
Siya'y gumagawa ng kapayapaan sa iyong mga hangganan; kaniyang binubusog ka ng pinakamainam na trigo.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
Kaniyang sinusugo ang kaniyang utos sa lupa; ang kaniyang salita ay tumatakbong maliksi.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
Siya'y nagbibigay ng nieve na parang balahibo ng tupa; siya'y nagkakalat ng eskarcha na parang abo.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Kaniyang inihahagis na parang putol na maliit ang kaniyang hielo: sinong makatatagal sa harap ng lamig niyaon?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
Kaniyang pinahahatdan ng salita, at tinutunaw: kaniyang pinahihihip ang kaniyang hangin, at ang tubig ay pinaagos.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
Kaniyang ipinabatid ang kaniyang salita sa Jacob, ang kaniyang mga palatuntunan at mga kahatulan sa Israel.
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
Siya'y hindi gumawa ng gayon sa alin mang bansa: at tungkol sa kaniyang mga kahatulan, hindi nila nalaman. Purihin ninyo ang Panginoon.
