Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
¡Aleluya! Porque es bueno cantar salmos a nuestro ʼElohim, Porque agradable, hermosa es la alabanza.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
Yavé edifica a Jerusalén. Él reúne a los desterrados de Israel.
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
Él sana a los quebrantados de corazón Y venda sus heridas.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
Él cuenta el número de las estrellas. Él da nombres a todas ellas.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Grande es nuestro ʼAdonay Y prominente en fortaleza. Su entendimiento es infinito.
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
Yavé sostiene a los afligidos. Él abate a los perversos hasta la tierra.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
Canten a Yavé con acción de gracias. Canten salmos a nuestro ʼElohim con el arpa,
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
Quien cubre de nubes el cielo, Quien provee lluvia para la tierra, Quien desarrolla la hierba en las montañas.
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
Él da a la bestia su alimento, A las crías de los cuervos que claman.
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
No se deleita con la fuerza del caballo, No se complace en las piernas de un hombre.
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
Yavé favorece a los que le temen, Los que esperan su misericordia.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
¡Alaba a Yavé, oh Jerusalén! ¡Alaba a tu ʼElohim, oh Sion!
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
Porque Él refuerza los cerrojos de tus puertas, Él bendice a tus hijos dentro de ti.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
Él establece paz en tus fronteras, Él te sacia con lo mejor del trigo.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
Él envía su mandato a la tierra, Su Palabra corre velozmente.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
Él da nieve como lana, Él esparce la escarcha como ceniza.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Él lanza su nieve como migas. ¿Quién puede resistir su helada?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
Envía su Palabra, Y la derrite, Impulsa su viento para que sople, Y fluyan las aguas.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
Él declara sus Palabras a Jacob, Sus Estatutos y Ordenanzas a Israel.
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
No trató así con ninguna nación. Ninguna otra conoció sus ordenanzas. ¡Aleluya! ¡Aleluya!
