Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
