Psalmi 147
1 Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
Dayegon ninyo si Jehova; Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; Kay kini matahum ug angay ang pagdayeg.
2 Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
Si Jehova nagapatindog sa Jerusalem; Ginatigum niya sa tingub ang mga sinalikway sa Israel.
3 On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
Iyang ginaayo ang kasingkasing nga nangadugmok, Ug ginabugkosan niya ang ilang mga samad.
4 On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
Iyang ginaisip ang gidaghanon sa mga bitoon; Nagahingalan siya kanilang tanan sa ilang mga ngalan.
5 Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
Daku ang atong Ginoo, ug sa gahum nga dili hitupngan; Ug ang iyang salabutan walay kinutoban.
6 Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
Ginasapnay ni Jehova ang mga maaghup: Ginapukan niya ang mga dautan ngadto sa yuta.
7 Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
Manag-awit kamo kang Jehova nga adunay mga pasalamat; Manag-awit kamo nga adunay alpa ngadto sa atong Dios,
8 Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
Nga nagatabon sa kalangitan sa mga panganod, Nga nagatagana sa ulan alang sa yuta, Nga nagapaturok sa balili ibabaw sa kabukiran.
9 On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
Siya nagahatag sa mananap sa iyang makaon, Ug sa mga kuyabog sa mga uwak nga nanag-iyagak.
10 Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
Wala niya kahimut-i ang kusog sa kabayo: Siya walay kalipay sa mga tiil nga matulin sa tawo.
11 Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
Ang kalipay ni Jehova anaa kanila nga may kahadlok kaniya, Anaa niadtong mga nagalaum sa iyang mahigugmaong-kalolot.
12 Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
Dayega si Jehova, Oh Jerusalem; Dayegon mo ang imong Dios, Oh Sion.
13 On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
Kay iyang gilig-on ang mga trangka sa imong mga ganghaan; Siya nanalangin sa imong mga anak nga anaa sa sulod nimo.
14 On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
Gibuhat niya ang pakigdait diha sa imong mga utlanan; Iyang ginabusog ikaw sa katambok sa trigo.
15 Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
Siya nagapadla sa iyang sugo sa ibabaw sa yuta; Sa matulin gayud nagadalagan ang iyang pulong.
16 Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
Siya nagahatag sa nieve sama sa balhibo sa carnero; Ginasaliyab niya ang tun-og sama sa mga abo.
17 On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
Ginasalibay niya ang iyang yelo sama sa mga tinipak sa tinapay: Sa atubangan sa iyang katugnaw kinsa ba ang makaantus?
18 Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
Siya nagapadala sa iyang pulong, ug ginatunaw (sila) Ginapahuros niya ang iyang hangin, ug mingbul-og ang katubigan.
19 Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
Ginapakita niya ang iyang pulong kang Jacob, Ang iyang kabalaoran ug ang iyang mga tulomanon kang Israel.
20 Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
Wala niya buhata ang ingon niini sa bisan unsa nga nasud; Ug mahitungod sa iyang mga tulomanon, (sila) wala manghibalo q2 niana. Dayegon ninyo si Jehova.
