Psalmi 144

1 Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.

Pieśń Dawida. Błogosławiony PAN, moja skała, który zaprawia moje ręce do walki, a moje palce do wojny.

2 On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!

Moje miłosierdzie i moja twierdza, moja warownia, mój wybawiciel i moja tarcza; ten, któremu ufam, on mi poddaje mój lud.

3 Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?

PANIE, czym jest człowiek, że zwracasz na niego uwagę? [Albo] syn człowieczy, że go poważasz?

4 Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.

Człowiek jest podobny do marności; jego dni jak cień, który przemija.

5 Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!

PANIE, nachyl twoich niebios i zstąp; dotknij gór, a będą dymić.

6 Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!

Zabłyśnij błyskawicą i rozprosz ich; wypuść swoje strzały i poraź ich.

7 Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:

Wyciągnij swą rękę z wysokości; wybaw mnie i ocal z wielkich wód, z rąk cudzoziemców;

8 laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą.

9 Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.

Boże, zaśpiewam tobie nową pieśń; będę ci śpiewał przy [dźwiękach] lutni i harfy o dziesięciu strunach.

10 Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača

[Ty] dajesz królom zwycięstwo, [a] Dawida, swego sługę, wybawiasz od srogiego miecza.

11 spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.

Wybaw mnie i ocal z rąk cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a ich prawica jest prawicą fałszywą;

12 Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;

Aby nasi synowie byli jak szczepy wyrosłe w swojej młodości, [a] nasze córki jak kamienie węgielne, wyrzeźbione na wzór pałacu;

13 da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;

[Aby] nasze spichlerze były pełne, obficie zaopatrzone we wszystko, nasze stada rodziły tysiące i dziesięć tysięcy w naszych zagrodach;

14 ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!

[Aby] nasze woły były tłuste, żeby nie było włamań ani ucieczek, ani narzekania na naszych ulicach.

15 Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!

Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest PAN.