< Psalmi 139 >

1 Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
Senhor, tu me sondaste, e me conheces.
2 ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
Tu sabes o meu assentar e o meu levantar: de longe entendes o meu pensamento.
3 Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
Cercas o meu andar, e o meu deitar; e conheces todos os meus caminhos.
4 Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
Não havendo ainda palavra alguma na minha lingua, eis que logo, ó Senhor, tudo conheces.
5 S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
Tu me cercaste por detraz e por diante; e pozeste sobre mim a tua mão.
6 Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
Tal sciencia é para mim maravilhosissima; tão alta que não a posso attingir.
7 Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
Para onde me irei do teu Espirito, ou para onde fugirei da tua face?
8 Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
Se subir ao céu, lá tu estás: se fizer no inferno a minha cama, eis que tu ali estás tambem. (Sheol h7585)
9 Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
Se tomar as azas da alva, se habitar nas extremidades do mar,
10 i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
Até ali a tua mão me guiará e a tua dextra me susterá.
11 Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
Se disser: Decerto que as trevas me encobrirão; então a noite será luz á roda de mim
12 ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
Nem ainda as trevas me encobrem de ti: mas a noite resplandece como o dia; as trevas e a luz são para ti a mesma coisa.
13 Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
Pois possuiste os meus rins; cobriste-me no ventre de minha mãe.
14 Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
Eu te louvarei, porque de um modo terrivel, e tão maravilhoso fui feito; maravilhosas são as tuas obras, e a minha alma o sabe muito bem.
15 kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
Os meus ossos não te foram encobertos, quando no occulto fui feito, e entretecido nas profundezas da terra.
16 Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
Os teus olhos viram o meu corpo ainda informe; e no teu livro todas estas coisas foram escriptas; as quaes em continuação foram formadas, quando nem ainda uma d'ellas havia.
17 Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
E quão preciosos me são, ó Deus, os teus pensamentos! Quão grandes são as sommas d'elles!
18 Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
Se as contasse, seriam em maior numero do que a areia: quando acordo ainda estou comtigo.
19 De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
Ó Deus, tu matarás decerto o impio: apartae-vos portanto de mim, homens de sangue.
20 Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
Pois fallam malvadamente contra ti; e os teus inimigos tomam o teu nome em vão.
21 Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
Não aborreço eu, ó Senhor, aquelles que te aborrecem, e não me afflijo por causa dos que se levantam contra ti?
22 Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
Aborreço-os com odio perfeito: tenho-os por inimigos.
23 Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração: prova-me, e conhece os meus pensamentos.
24 pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
E vê se ha em mim algum caminho mau, e guia-me pelo caminho eterno.

< Psalmi 139 >