Psalmi 139
1 Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
2 ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
3 Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
4 Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
5 S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
6 Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
7 Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
9 Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
10 i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
11 Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
12 ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
13 Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
14 Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
15 kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
16 Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
18 Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
19 De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
20 Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
21 Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
22 Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
23 Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
24 pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
