< Psalmi 139 >

1 Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
in finem David psalmus
2 ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
Domine probasti me et cognovisti me tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam
3 Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
intellexisti cogitationes meas de longe semitam meam et funiculum meum investigasti
4 Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
et omnes vias meas praevidisti quia non est sermo in lingua mea
5 S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
ecce Domine tu cognovisti omnia novissima et antiqua tu formasti me et posuisti super me manum tuam
6 Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
mirabilis facta est scientia tua ex me confortata est non potero ad eam
7 Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam
8 Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
si ascendero in caelum tu illic es si descendero ad infernum ades (Sheol h7585)
9 Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
si sumpsero pinnas meas diluculo et habitavero in extremis maris
10 i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
etenim illuc manus tua deducet me et tenebit me dextera tua
11 Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
et dixi forsitan tenebrae conculcabunt me et nox inluminatio in deliciis meis
12 ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
quia tenebrae non obscurabuntur a te et nox sicut dies inluminabitur sicut tenebrae eius ita et lumen eius
13 Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
quia tu possedisti renes meos suscepisti me de utero matris meae
14 Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es mirabilia opera tua et anima mea cognoscit nimis
15 kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto et substantia mea in inferioribus terrae
16 Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
inperfectum meum viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur die formabuntur et nemo in eis
17 Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
mihi autem nimis honorificati sunt amici tui Deus nimis confirmati sunt principatus eorum
18 Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
dinumerabo eos et super harenam multiplicabuntur exsurrexi et adhuc sum tecum
19 De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
si occideris Deus peccatores et viri sanguinum declinate a me
20 Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
quia dices in cogitatione accipient in vanitate civitates tuas
21 Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
nonne qui oderunt te Domine oderam et super inimicos tuos tabescebam
22 Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi
23 Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
proba me Deus et scito cor meum interroga me et cognosce semitas meas
24 pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
et vide si via iniquitatis in me est et deduc me in via aeterna

< Psalmi 139 >